95 ی پار لاشه توان یافت. حتی در ادبیات بهائی پردازی خودِ پژوهشگر نمی را مگر در خیال یعلیا)، دختر بهاءالله، خانم(ورقه اینهمانندی فاطمه، دختر پیامبر، را با بهیه گذشته از این، حتی اگر در شعر طاهره 72 بینیم و نه با طاهره قرةالعین. می چیز، ی خاستگاهی آغاز همه مفهوم لحظه ای به «الست» آمده باشد، به اشاره های متألهان و مفسران متشرع محدود پردازی چرا باید آن را در قالب مفهوم هایصوفیانه بازتابیافته استیا درشعر گونهکه در نگرش کنیم و نه حتی آن این شویم، به رو می نگاری با تناقضی روبه حافظ؟ ما در این نگرش در تاریخ زمان، هم ازسرگیریو تحققگذشته و همگسستی صورتکه جنبشبابیهم است از آن. هم بازگشتی به یکگذشته است، هم فراگذشتی از آنگذشته. پرسش این استکه در ازسرگیری گذشته، این بدعت چه نسبتی را باگذشته ناپذیر و روح فرازمانی و ی خاستگاهیِ خدشه تر با آن لحظه سخن دقیق و به ای از آن کند که بتواند از آن فرابگذرد؟ چه فاصله فراجهانیِ سنت برقرار می دهند، بلکه باید یی از این دست، پاسخ روشنی به ما نمی ها گیرد؟ نگرش می افزایند. گفتبرسرگردانیما می نماید یا این در این میان، به نگرشدیگری نیز باید اشارهکردکه چنین می کوشد از طاهره و حرکت او در بدشت خوانشی انگیزدکه می انتظار را برمی نگاری آکادمیکبه دستدهد. هایمتعارف تاریخ دیگر و متفاوتبا خوانش رسد که ای می شیوه و زبانی دیگر، به همان نتیجه در نهایت اما و اگرچه به لاوسون رسیده است. این نگرشنیز جنبشبابراکوششی برای بازگردانیدن خواند، هم در آن حالکه آن را ی آرمانی» شیعه می ) «گذشته re-enactment( ویژه به از آنجاکه این پژوهشگر در جستار خود به 73 بیند. آینده می حرکتی روبه .۷۵ ، صحضرت طاهرهنگاهکنید به: 72 73 ‘The Unveiling of the Babi Poetess Qurrat al-`Ayn Tahirih in the Gardens of Badasht’.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2