باب و جامعۀ بابی ایران 72 شد منزله شجر طور [در کوه سینا] هستم. آن وقت [کلام حق] در او خلق می شود. و با این سخن خود را حامل نوری دانست که در حال در من خلق می کوه سینا بر موسی تابید. ملّا باشی که انتظار چنین ادّعای بزرگی از جانب اگر چنین شد و معلوم گردید، شما مرا به منصب ˝: باب نداشت به طعنه گفت و سپس با تغییر جهت و بکار گرفتن تمامی ˝ کفش داری مفتخر سازید ای خود کوشید تا بر باب فائق آید. لذا او و دیگر شگردهای فقهی و مَدرسه ملّایان سیلابی از پرس شهای گوناگون بر سر پیامبر آزرده خاطر ریختند، از صرف و نحو عربی گرفته تا تفسیر احادیث و شأن نزول آیات قرآنی، از نکات باریک الهیّات و حکمت و مسائل شرعی از (جمله برخی احکام گرایان) تا طبّ بقراطی و تأثیر امزجۀ اربعه بر جنس مربوط به ه مخوابگی هم توانست داد نیز نمی ها پاسخ می پرسش یکدیگر. حتّی اگر باب به همۀ آن 170 دلیل درستی ادّعای او بر قائمیّت قرار گیرد. اقرار صادقانۀ باب که با این علوم آشنایی ندارد ملّایان را جسورتر کرد. ملّا باشی با همان رفتار نخوتآمیز از باب خواست که اگر ف ی الواقع صاحب کرامت است معجزی از خود بروز دهد و تندرستی محمّد شاه بیمار را به او باز گرداند. ناصرالدین میرزا ب یدرنگ به میدان شتافت و شرط معامله را سه لتر کرد و از باب خواست به جای این کار جوانی ملّا باشی را به او باز در قوّه ˝ : گرداند. ولی پاسخ باب به این درخواست بُلهوسانه ساده بود در عوض برای اثبات صدق مدّعای خویش، شروع به نزول آیات 171.˝ ندارم عربی به سبک قرآن کرد، دلیلی که پیوسته آن را یگانه معجزۀ خود شمرده بود. پس از تلاوت یک جمله، ملّا محمّد ممقانی سخن او را قطع کرد و های صرف و نحو جمله را پیش کشید. باب در جواب گفت من اُمّی غلط گویم. سپس ام. آنچه بر زبانم جاری شود می هستم و علوم رایج را نخوانده اغلاط صرف و نحو برخی آیات قرآن را به علماء یادآوری کرد. هنگامی که گویی از کجا ای این چیزها که می از او پرسیدند اگر تحصیل علم نکرده ای پاسخ داد: به وحی الهی است. تأ کید مکرّر باب که از علوم عادی آموخته 170 Amanat RR 385-91. ۱۹ آیه ۱۸ پاسخ باب که چنین اموری در قوّه ندارد شبیه کلام مسیح است در انجیل، باب 171 ˝. کس نیکو نیست جز یکی که خدا باشد گویی و حال آنکه هیچ از بهر چه مرا نیکو می ˝ به آنها بگو که من هم مانند شما بشری هستم جز آن که ˝ ۶ و کلام قرآن سورۀ فصّلت آیۀ ˝. رسد مرا وحی می
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2