109 چگونه فم ینیست ها در مبارزه با خشونت خانگ ی سرباز دشمنان خود شدند؟ و دادستان داده شود. در «جنگ علیه جنایت» که این ایدئولوژی به نام قربانی به راه می اندازد، آزارگر و آزاردیده به یکسان بی اهمیت اند و جهت گیری اصلی به سود تقویت قوای حکومت برای اداره ی جامعه است. ذات گرایی جنبش دفاع از حقوق قرب انی چیزی که در رویکرد حداقلی کردن رواداری با مجرمان به کار ایدئولوژی دفاع از قربانی می آید، نسبت دادن « خواص ذاتی » به گروه هاست؛ یا همان چیزی که به « ذاتگرایی » موسوم است. گروبر در تعریف این مفهوم می گوید: ذات گرایی، به طور مختصر، عبارت است از برخورد با اعضای «گروه های» خاص، اعم از نژادی، جنسیتی، اقتصادی و اجتماعی یا قومیتی؛ به گونه ای که گویی همگی باورها، رفتارها، اهداف و امیال مشترکی دارند. به این ترتیب، جنبش دفاع از قربانی روایت هایی عرضه می کند و الگوی قربانیان و مجرمان را عرضه می دارد: قربانیان بی دفاع و ناتوان اند و مرتکبان جرائم دیوخوی اند و خصوصیات نسبت داده شده به آنها هم اغ لب گروه های اجتماعی حاشیه ای یا اقلیت را به ذهن متبادر می کند. از سوی دیگر، جنبش حقوق قربانیان نیز به همه ی آزاردیدگان به یکسان نمی نگرد؛ مثلاً زنان اقلیت و معتادان به موادمخدر در تبلیغات این جنبش حضور ندارند و همین دست چینکردن آزاردیدگان یا اتخاذ ذات گر ایی در قبال خود قربانیان، زمینه ی ذات گرایی در قبال مجرمان را نیز بیشتر مهیا می کند. همچنین، گرچه این جنبش از عاملیت یابی آزاردیدگان و از پیگیری رویه ای خلاف مجازات حداکثری از سوی آنان حمایت نمی کند، موفق شده آرایی از دیوان عالی به دست آورد که به آزاردیدگا ن و وکلایشان اجازه می دهد به تشریح
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2