69 بهمن احمدی امویی ال تین همهی این کارها را کردند و اکنون، در سال ،۲۰۱8 میبینیم که تورم همچنان ال با ست و رشد اقتصادی افت وخیز دارد. حتی بهلحاظ سیاسی مشخص نیست چهکسی میآید و چهکسی میرود. کشورهای آنجا مسیر همواری را طی نکردهاند. برخی موفق و برخی ناموفق بودند، برخی هم زیگزاگ داشتند.» 42 گروه چهارم کشورهای کمونیستی سابقاند. دستهای از آنها مثل شوروی و دولتهای اروپای شرقی اعمال سیاستهای مبتنی بر یک اقتصاد کام الا دولتی ر ا در پیش گرفته بودند. در اینج ا مالکیت و مکانیسم بازار نمی توانست کار کند؛ همهچیز در اختیار دولت بود. کشوری مثل شوروی، بهعنوان رهبر کشور های کمونیستیکه مارکسیسم-لنینیسم ایدئولوژی رسمیشان بود، حدود هفتاد سال در این مسیر حرکت کرد، اما چون نمیشد قیمتها را فارغ از واقعیتهای اقتصادی پایین نگه داشت ــ چون منجر به َابرتورم در ال اقتصاد ک ن میشد ــ با بحران عظیمی روبهرو شد. منابع در اقتصاد محدود است. اکنون مصرف بنزین در ایران بهسمتی میرود که شاید عجیب نباشد که به زودی ۱۰۰ میلیون لیتر در روز مصرف شود. به نظر دست اندرکاران اقتصاد سیاسی، اگر کشوری منابع داشته باشد و نگران محیطزیست هم نباشد، میشود تا جاهایی این سیاست را پیش برد و از عدم تعادلهایک ن هم ال جلوگیریکرد. هرچند در آن صورت نیز همچنان عدم تعادل وکمبود منابع خودش را بهشکلی نشان خواهد داد، اما چون منابع محدود است، سرانجام دچار بحران عظیم عدم تعادل میشودکه برونرفت از آن منتهی به تغییر حکومت میشود، مثل آنچه در شوروی سابق روی داد. در ایران و در زمینهی مصرف برق همین مناسبات وجود دارد که توجهی به محدودیت منابع نمیشود. برای تولید برق ایران حدود 78 هزار مگاوات سرمایهگذاری شده است که برای اقتصادی مثل ایران و با جمعیت 8۰ میلیونی سرمایهگذاری زیادی است. اگر منابع داشته باشیم و بتوانیم سالی چند هزار مگاوات نیروگاه درستکنیم و مصرف به همین ال صورت با باشد، شاید در عمل مشکلی پیش نیاید، اما چون منابع محدود است، به مشکل میخورند. این مشکل در ابتدا اقتصادی است، بعد مشکل اجتماعی و سپس مشکل سیاسی و درنهایت 42 . همان.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2