نتیجهگیری 97 بدون رضایت فرد؛ 2 ) دست داشتن ماموران دولتی (یا گروه های سیاسی غیردولتی در اساسنامه رم)؛ 3 ) در ادامه انکار سلب آزادی یا پنهان کردن سرنوشت یا محل فرد و )4 خارج کردن فرد از حمایت قانون (برای مدتی طو در النی اساسنامه رم) تاکید شده است. عالوه بر آن، در اساسنامه رم برای آنکه این جرم به عنوان جنایت علیه بشریت در دادگاه کیفری بین المللی قابل طرح باشد الزم است ناپدیدسازی بخشی از یک سیاست گسترده برعلیه گروهی از مردم باشد. این تعریفها خالی از ابهام نیستند و گاه نهادهای مختلف نظارتی تفسیرهای متفاوتی از آنها ارائه میکنند . نکته مهم این است که «گروه کاری» و «کمیته»، دو نهاد اصلی سازمان ملل برای محافظت افراد در برابر ناپدیدسازی، این ابهامات را به گونهای تفسیر کردهاند که ضمن روشن بودن مرز آن با جرائم مرتبط، به موثرترین شکل افراد را در برابر ناپدیدسازی در هر شرایط، به هر طریقی و در هر زمانی محافظت کند. «گروه کاری» و «کمیته» تاکید کرده اند که الف) ناپدیدسازی می تواند با بازداشت قانونی یا غیرقانونی یا هر شکل دیگری از سلب آزادی و در طی تحمل زندان با وضعیتی کامال مشخص اتفاق افتد؛ ب) بر الزم است مسئولیت مطلق دولت ها برای پیشگیری، تحقیق در مورد سرنوشت و مکان قربانی، تحقیق در مورد عامالن و مجازات آنان در رابطه با وقوع ناپدیدسازی توسط هر کسی در محدوده جغرافیایی آن تاکید شود؛ پ) روشن شدن سرنوشت و مکان فرد ناپدیدشدهای که زنده است یعنی این که یا فرد آزاد شده و یا محل بازداشت وی در زندانی رسمی ثبت شده، تماس با خانوده برقرار گ شته و فرد در حمایت قانون قرار گرفته باشد. در مورد فرد ناپدیدشدهای که مرده اعالم شده، روشن شدن وضعیت و مکان بدین معنی است که شرایط منجر به مرگ مثال حکم دادگاه و گواهی فوت با اطالعات واقعی و محل دفن مشخص شود و ت) خارج کردن از حمایت قانون نتیجه تحقق سه عنصر دیگر است و نیازی به اثبات آن نیست و ضروری نیست که قصد عامالن برای خارج کردن فرد از حمایت قانون اثبات شود. عالوه بر آن نهادهای نظارتی هر زمان که تجربه مشترک جهانی ضرورت انرا ایجاب کرده است در تفسیرهای خود برای حصول اطمینان از محافظت همه افراد در برابر
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2