تبارشناسی جنایت «ناپدیدسازی قهری » 25 نهادهای حامی حقوق بشر یا از طریق خود خانواده ها به واسطه ارتباطات شخصی یا سیاسی به نهادهای غیردولتی بین المللی حامی حقوق بشر، نهادهای نظارتی و رسانه ها میرسید. 11 در بسیاری از کشورها تعداد قابل توجهی از فعاالن سیاسی برای فرار از بازداشت، شکنجه، قتل و ناپدیدشدن از این کشورها گریخته و در کشورهای همسایه یا در کشورهای دیگر ساکن شدهاند . آنان تجربیات خود را با رسانه ها و نهادهای حامی حقوق بشر و نهادهای نظارتی در میان گذاشته و با اقدامات خود از جمله تظاهرات، تحصن، اعتصاب غذا یا حتی تصرف اماکنی در غرب سعی در جلب توجه جهانی به مسئله نقض حقوق بشر و ناپدید سازی داشتهاند. تبعیدیان از این امکان برخوردار هستند که با حفظ ارتباط با بستگان ناپدیدشدگان و فعاالن سیاسی در داخل کشور اخبار نقض گسترده حقوق بشر و ناپدیدشدهگی را منتشر کرده و اسامی ناپدیدشدگان را در اختیار نهادهای حامی حقوق بشر و نهادهای نظارتی قرار دهند. خانواده ها نیز به درجات مختلف به آ نان اعتماد داشته و تماس خود را با آنان حفظ میکنند . تجربه شیلی، آرژانتین، ایران، گواتماال، السالوادور، فیلی پین، سریالنکا و دیگر کشورها موید این مسئله است. 12 11 احمد شهید ( Ahmed Shaheed « ) گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران» از 1390 تا 2011( 1395 تا 2016 ) می گوید که اگر از یک مورد نقض حقوق بشر از طریق دو منبع موثق مطلع شود آنرا در گزارش خود میگنجاند. (Shaheed 2013) 12 مثال جمهوری اسالمی به هیچ یک از « گزارشگران ویژه سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران» جز ری نالدو گالیندوپل ( Reynaldo Galindo Pohl )، وکیل و دی پلمات السالوادوری، گزارشگر ویژه از 1365 تا 1374 ، اجازه بازدید از کشور را نداد ه است . مقامات در هر سه بازدید گالیندوپل در دی ( 1368 ژانوی ه 1990 )، مهر ( 1369 اکتبر )1990 و آذر ( 1370 دسامبر )1991 مانع مالقات قربانیان و بستگان اعدام شدگان و ناپدیدشدگان با وی شدند. اما ایرانیان تبعیدی همواره اطالعات گسترده ای از نقض حقوق بشر در اختیار این گزارشگران قرار دادهاند.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2