تبارشناسی جنایت «ناپدیدسازی قهری » 27 فرار از زندان، شکنجه، ناپدیدسازی و اعدام تن به تبعید می دهند. نهادهای تبعیدیان برای دفاع از حقوق بشر نیز الزم است در زمره نهادهای محلی کشور مبدا طبقه بندی شوند. تبعیدیان و نهادهای آنان رابطه جنبش های محلی و جنبش جهانی و رابطه میان نهادهای محلی و نهادهای بین المللی را تسهیل می کنند. 16 دوم نهادهای بین المللی حقوق بشر غیردولتی که یا خود، مانند عفو بین الملل، به جنبشی جهانی تبدیل می شوند یا مانند نهادهای تخصصی، مانند دیده بان حقوق بشر، به برقراری نوعی از ارتباط بین نهادهای محلی، بین المللی غیردولتی و بین دولتی کمک می کنند. نهادهایی مانند عفو بین الملل در این بین از اهمیتی تعیین کننده برخوردار هستند، چون اعضای این جنبش جهانی در عین فعال بودن در مسائل محلی به دلیل عضویت در این نهاد بین المللی نسبت به وضعیت حقوق بشر در دیگر کشورها نیز واکنش نشان می دهند. رابطه بین نهادهای محلی ، ملی و بینالمللی از سهولت سرکوب نهادهای محلی و ملی میکاهد. سوم سازمانهای بیندولتی 17 هستند، نهادهایی که در نتیجه همکاری و توافق چندین یا بسیاری از کشورها در سطح منطقه ای یا بین المللی تشکیل شده اند. سازمان ملل متحد بهترین نمونه آن است. پیش از )1948( 1327 هیچ نهاد بین دولتی در مورد حقوق بشر وجود نداشت. اما بتدریج این وضعیت تغییر کرده و در )1990( 1369 تعداد سازمان های بین دولتی که مسئله حقوق بشر را از بخشهای اصلی وظایف خود اعالم کرده بودند به 27 رسید. (Sikkink 1993, 419) نهادهای بین دولتی به ویژه آن گروهی که برای اجرا کردن میثاق های بین المللی تشکیل شده اند، مانند «کمیته حقوق بشر» و «کمیته در مورد ناپدید سازی » از قدرت و امکانات بیشتری برای تاثیرگذاری بر وضعیت حقوق بشر در 16 به عنوان نمونه نهادهایی که توسط تبعیدیان ایرانی در خارج از کشور تاسیس شده اند مانند کانونهای دفاع از حقوق پناهندگان و زندانیان سیاسی و یا گروههای کوچکی مانند بنیاد ایران تریبونال، بخشی از مادران پارک الله در تبعید و سایت بیداران که منحصرا به کار داوطلبانه اعضای خود وابسته و یا نهادهای غیردولتی که با اخذ بودجه کم یا زیاد به کار حرفهای در زمینه وضعیت حقوق بشر در ایران مشغول هستند. 17 سازمانهای بیندولتی ( - IGOs Intergovernmental Organizations )
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2