تبارشناسی جنایت «ناپدیدسازی قهری » 37 که حساسیت زیادی نسبت به ناپدیدشدهگی در آمریکای جنوبی وجود داشته است و سازمان های غیردولتی مدافع حقوق بشر از امکانات بیشتری در این مناطق برخوردار بودهاند. از همین رو می توان انتظار داشت که تا حدودی این موضوع بر انتقال موثرتر اطالعات تاثیر داشته باشد. عالوه بر آنچه گف ته شد مطالعه گزارش کمیسیون حقیقت کلمبیا موضوع مهم دیگری را برجسته میکند. حتی در بهترین حالت هم تعداد افرادی که پرونده آنان برای اقدام به «گروه کاری» ارسال شده نسبت به تعداد واقعی ناپدیدشدگان بسیار کم است. هر چند عامالن بیش از %54 از موارد ناپدیدشده گی از 1364 تا 1985( 1395 تا )2016 نامعلوم است اما بر اساس اطالعات کمیسیون حقیقت کلمبیا تعداد کسانی که توسط ماموران دولت و نیروهای شبه نظامی ناپدیدشده اند 72،388 نفر و در همان دوره فارک ( FARC-EP ،) مهمتر ین گروه مخالف دولت کلمبیا، نیز مسئول 29410 مورد ( 24 درصد) از ناپدیدسازی است. (2022, 139) در حالی که تعداد کل مواردی که «گروه کاری» از 1359 تا 1401 ( 1980 تا )2022 برای دولت کلمبیا ارسال کرده است تنها 1،286 مورد است. که از این تعداد هم سرنوشت و مکان 943 نفر هنوز نامعلوم است. (WGEID, AR 2021-22, 25) در اینجا الزم است این نکته را بررسی کنیم که تا چه میزان گرایش های ایدئولوژیک و سیاسی سیاستمداران، صاحبان و اصحاب رسانهها ی جمعی، اعضای نهادهای نظارتی بین دولتی و حتی سازمان های غیردولتی مدافع حقوق بشر بر واکنش های آنان نسبت به نقض حقوق بشر تاثیر دارد؟ به طور مثال در الجزایر متعاقب پیروزی جبهه نجات اسالمی 26 در دور اول انتخابات پارلمانی در 5 دی 26( 1370 دسامبر )1991 ، ارتش در 21 بهمن 11( 1370 ژانویه )1992 برای ممانعت از برگزاری دور دوم انتخابات ، که پیروزی بزرگ اسالم گرایان در آن پیش بینی شده بود، اقدام به کودتا کرد. دولت کودتا حکومت نظامی را دوباره برقرار و اقدام به سرکوب ال جبهه نجات اسالمی و دیگر نیروهای مخالف کرد. اس م گرایان با ترور مقامات حکومتی به این سیاست پاسخ دادند. (Mellah 2004, 4) 26 جبهه نجات اسالمی ( Islamic Salvation Front )
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2