95 گرا در ایران یسیاسی پسااسلام رالزی و فلسفه لیبرالیسم جان آن استکه «تحت شرایط معقول و معمول»، پذیرش قانون مردمان و عنوان یک سازش موقت و البته اندراج آن در قانون اساسی، با رواداری به های جدید و گذر زمان تدریجاً به پذیرش رواداری بر اساس ظهور نسل شود. عین جملات او پوشان بدل می مبانی اخلاقی و یا همان اجماع هم عنوان ی نخست به لحاظ تاریخی در وهله چنین است: «رواداری دینی به سازشموقتی میان مذاهب متخاصم آن زمان [کاتولیک و پروتستان] رخ نمود و متعاقباً به یک اصل اخلاقی مورد پذیرش مردمان متمدن و ادیان 7 ها تبدیلگردید.» ی آن عمده پوشان را همچون فرمولی هدایتگر برای ثبات رالز همچنین اجماع هم معقول یک دموکراسی مبتنی بر قانون اساسی در جهانی تحت حاکمیت شهر کند، یعنی بخشی از آنچه «آرمان پردازی می صلح پایدار مفهوم نامد. اشمی*» گرایانه واقع گریزی سمت دین ی ایران به صورتی فزاینده جامعه آیا در شرایطیکه به توانهیچارتباطییاکاربستیاز ایندوساختمفهومیرالز، رود، می می پوشان، با واقعیتایران یافت؟ یعنیسازشموقتو اجماعهم ی بودن یعنی مستقل از همه لیبرالیسم رالز سیاسی است و این سیاسی طور متافیزیکی مذهبی یا سکولار است و همین **های جامع» «آموزه دار هستند یا مستقل از اینکه چه میزان از شهروندان یک جامعه دین گوید لیبرالیسم نباید در باورهای ناخداباور یا آگنوستیک و غیره. رالز می *realistic utopia **comprehensive
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2