74 ی پار لاشه وار ما در آنگرفته شده، عصری بود عصریکه عکس فرضی و نمونه یخود نزدیک از بیدل دهلوی) «خرابِ اعتقاد». زمان به پایان هزاره (با وامی گذشت و هزار سال از «غیبت» منجی موعود می ۱۲۶۰ شد. در سال می رفت. این منجیِ غایب جایی در جابلقا «ظهور» او در هر لحظه انتظار می توصیفشیخ داد، در شهریکه به و جابلسا به حیات روحانی خود ادامه می هایشبه بیداریهم ادامه گذار مکتبشیخیکهخواب بنیان 23 احمد احسایی، یافت، دور آن را حصاری آهنین فراگرفته بود (لابد برای محافظت از جان می داشت... . منجی از گزند دشمنان و منکرانش) و هزاراندرهزار دروازه می شدند و در شدند که دیگر خارج نمی روزانه هفتادهزار سوار وارد اینشهر می گشتند. جابلقا و شدند که دیگر بازنمی همان حال هفتادهزار سوار خارج می بود، اما معلوم نیستکه ناگهانچرا توسن جابلسا بایدجایی بر رویزمین می دهد که آن سواران جایی کند و شرح می خیال شیخ احسا به آسمان پرواز می تواندصدایشان را بشنود ها انسانمی شب کنند و در نیمه در آسمانملاقاتمی آنچه در بابمدینةالعلم و قرارگاه 24 ماند... . که به وزوزِ زنبورعسلدرکندو می ی شیخ احمد زمان نقل شد، نه از قلم شیوخ متشرع وقت، بلکه از خامه امام احسایی و فرزند معنوی او شیخکاظم رشتی استکه هر دو ادعای نوآوری آمیز اما در همان چهارچوب ّ در سنت داشتند و مدعایخود را در روایتی غلو شده در احسا، استانی گذار مکتب شیخی، زاده ق) بنیان ۱۲۴۱-۱۱۶۶( شیخ احمد احسایی 23 ی ی هانریکربن در «بحرین»که زمانی قرمطیان در آن «مدینه گفته در غرب عربستانکنونی یا به شاه به ایران سفر یکوچک» خود را برپا کرده بودند. شیخ احمد احسایی در زمان فتحعلی فاضله ق) پیرو ۱۲۵۹-۱۲۱۲( کرد و در این سفر در قزوین اقامتکوتاهی داشته است. سید کاظم رشتی و جانشین او بود. .۱۳۸ ، صرگ تاک نقل از احمد کسروی، به 24
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2