«تدارک مرگ تدریجی زندانیان سیاسی در ایران»
شیرین عبادی، رئیس کانون مدافعان حقوق بشر و وکیل نرگس محمدی و نازنین زاغری، همزمان با آغاز اعتصاب غذای موکلانش در اعتراض به دسترس نداشتن به امکانات ضروری درمانی، گفت: «حکومت ایران مرگ تدریجی زندانیان سیاسی و عقیدتی را تدارک دیده است.»
او که به همراه ریچارد ردکلیف، همسر نازنین زاغری در یک کنفرانس مطبوعاتی در لندن سخن میگفت، با هشدار نسبت به وضعیت سلامت موکلانش گفت: «مقامات قضایی از دسترسی نرگس محمدی و نازنین زاغری به خدمات پزشکی که پزشک زندان هم لزوم آنها را تأیید کرده، خودداری میکنند و اگر این شرایط ادامه داشته باشد، هردوی آنها با خطر جانی مواجه خواهند شد.»
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و نازنین زاغری، شهروند ایرانی بریتانیایی زندانی در ایران، ۱۲ دیماه با صدور اعلامیهای از زندان اوین اعلام کرده بودند که در اعتراض به بیتوجهی به خواست آنها مبنی بر اعزامِ پزشکی از امروز، ۲۴ دیماه، به مدت سه روز دست به اعتصاب غذا میزنند و در صورت رسیدگی نکردن مسئولان، دست به اعتراضهای بعدی خواهند زد.
به گفتهی شیرین عبادی، قوهی قضائیه برای آزار و اذیت این دو زندانی سیاسی اجازهی درمان آنها را نمیدهد و موکلانش به عنوان آخرین راهحل دست به اعتصاب غذا زدهاند و در واقع هشدار میدهند که ادامه ممانعت از درمان، به معنای رفتن آنها به سوی مرگ است.
رئیس کانون مدافعان حقوق بشر، با اشاره به اینکه شماری زیادی از دیگر زندانیان سیاسی–عقیدتی نیز بیمار هستند و اجازهی دسترس به درمان مناسب به آنها داده نمیشود، مرگ وحید صیاد نصیری در زندان را نمونهای از وضعیت هشداردهندهی زندانیان نیازمند درمان دانست.
وحید صیادی نصیری، زندانی سیاسیای بود که بیماری کبدی داشت و آذرماه سال جاری در پی اعتصاب غذای ۶۰ روزه و عدم رسیدگی پزشکیِ مسئولان زندان، درگذشت.
براساس گزارش کانون مدافعان حقوق بشر، سعید ملک پور، احمدرضا جلالی، آرش صادقی، مصطفی دانشجو، محمد بنازاده، حسن شاهرضا، حسن ممتاز سروستانی، سعید شیرزاد، شکوفه یداللهی، شیما انتصاری، علی کریمی و احمد براکوهی از دیگر زندانیان سیاسی-عقیدتی هستند که نیاز فوری به خدمات پزشکی دارند و از دسترسی به درمان مناسب محروم شدهاند.
شیرین عبادی از رسانهها خواست که صدای زندانیان سیاسی-عقیدتیِ بیمار را بلند کنند و نگذارند که آنها به سوی مرگ کشانده شوند.
فشارهای جدید بر نازنین زاغری: جاسوسی در برابر آزادی
درخواست مقامات امنیتی سپاه پاسداران از نازنین زاغری برای جاسوسی علیه انگلستان از دیگر موضوعات مطرح شده در این کنفرانس مطبوعاتی بود.
ریچارد ردکلیف، همسر بریتانیایی نازنین زاغری گفت که سپاه پاسداران، نازنین را برای جاسوسی علیه انگلستان تحت فشار گذاشته و او را تهدید کرده است که بهخاطر امنیت خودش و خانوادهاش این مأموریت را بپذیرد.
به گفتهی ردکلیف، یکی از مأموران سپاه پاسداران طی ملاقاتی که هشت دیماه جاری در زندان اوین با نازنین زاغری داشت، از او خواسته که در ازای عفو و آزادی از زندان، اطلاعاتی دربارهی وزارت توسعهی بینالملل انگلستان به مقامات ایرانی بدهد.
به گفتهی همسر این زندانیِ سیاسی، به نازنین گفته شده که دربارهی این پیشنهاد فکر کند و آنها به زودی برای گرفتن جواب برمیگردند. ریچارد ردکلیف میگوید که همسرش احساس میکند این درخواست هشداری بوده که میگوید تنها راه آزادی او از زندان، جاسوسی است و برای همین از آن زمان وحشتزده شده است.
همسر نازنین زاغری در پاسخ به پرسشی دربارهی وضعیت دختر خردسالشان که از زمان بازداشت مادرش در ایران است و با خانواده مادریاش زندگی میکند، گفت: «گابریل فقط چهار سال و نیم دارد و هنوز خیلی کوچکتر از آن است که بفهمد چه اتفاقی افتاده است و شرایط روحیاش به شرایط روحی خانوادهی نازنین بستگی دارد.» او ادامه داد: «وقتی نازنین برای چند روز به مرخصی آمده بود به گابریل گفته بود که ما به زودی آزاد میشویم و از اینجا میرویم و گابریل گفته بود: تو در زندان هستی. من که در زندان نیستم که آزاد بشوم.»
شیرین عبادی دربارهی تأثیر اعتصاب غذای این دو زندانی سیاسی و انعکاسش در رسانههای داخل ایران گفت: «مهمترین تأثیر این اقدامِ آنها آگاه کردن افکار عمومی در ایران و جهان نسبت به شرایطِ بد آنها است و امیدوارم که فشار افکار عمومی باعث شود که آنها به خدمات درمانی دسترسی پیدا کنند.»
همسر نازنین زاغری نیز تأکید کرد که تنها سلاح ما برای حمایت از نرگس و نازنین، گفتن داستان آنها است.
این کنفرانس مطبوعاتی روز دوشنبه ۲۴ دی ماه ۱۳۹۷، همزمان با آغاز اعتصاب غذای نرگس محمدی و نازنین زاغری از سوی «کانون مدافعان حقوق بشر»، به ریاست شیرین عبادی در لندن برگزار شد. شیرین عبادی (وکیل نرگس و نازنین)، ریچارد ردکلیف (همسر نازنین) و مونیک ویلا (مدیر مؤسسهی «تامسون رویترز») در این نشست مطبوعاتی پاسخگوی سؤالات خبرنگاران دربارهی وضعیت این دو زندانی سیاسی بودند.