باب و جامعۀ بابی ایران

باب و جامعۀ بابی ایران 56 شان، آنان را مهار نمودند ‌ روز بعد صورتشان را سیاه کرده با ریسمانی در بینی کشید در میان هیاهو و غوغای ‌ ها را می ‌ و در حالی که میرغضب ریسمان که رسم بود کسبه و مردم با دادن ‌ ناظران در شهر و در بازار گرداندند. چنان کردند. غروب ‌ پول به میرغضب او را برای آزار بیشتر محکومین تشویق می هنگام آنان را به دروازه شهر برده و از شهر اخراجشان نمودند. امّا آنان با استفاده از تاریکی شب بار دیگر به شیراز بازگشتند. این مجازات آنقدر غیر 121 انسانی و فجیع بود که روزنامه تایمز لندن آن را با جزئیات نقل کرد. از بوشهر عازم شیراز شد و در میان راه توسّط ۱۸۴۵ باب در ژوئن/ژوئیۀ مأمورانی که در پی دستگیری او بودند توقیف گردید. مأموران حکومتی در ورود به شیراز او را یکسر به ارگ دارالحکومه بردند و تحت نظر قرار دادند. ای پر قیل و قال که در حضور حاکم، علماء و بزرگان شهر تشکیل ‌ در محاکمه شد باب به خاطر صراحت و پافشاری در ادّعاهایش مورد اهانت و استهزاء قرار گرفت. به اشارۀ حاکم شخصی چنان ضربۀ محکمی بر صورت او نواخت که عمّامه از سر باب افتاد. به دنبال گفتگویی دربارۀ چگونگی مجازات باب، سرانجام با پاردمیانی امام جمعۀ شهر، شیخ ابوتراب، که با دائی باب دوستی داشت، با آزادی باب، به ضمانت دائی او حاج سیّد علی، به شرط آن که از حصر خانگی خارج نشود موافقت گردید. پس از چندی حاکم شهر به خواستۀ علما دستور داد باب را به مسجد وکیل بیاورند تا علناً ادّعاهای خود را نفی کند. با انتشار این خبر جمع زیادی در مسجد گرد آمدند. در میان هیاهوی مردم سرانجام باب بالای منبر قرار گرفت و ادّعای خود را بر اینکه وکیل یا نایب امام باشد نفی کرد، و به دنبال آن ایمان خود را به وحدانیّت خدا و رسالت پیامبر اسلام و ایمان به سایر امامان تأ کید نمود. باب در مورد مقام قائمیّت خود سخنی نگفت و کسی از او در این مورد چیزی نپرسید. مجلس خاتمه یافت و باب در میان توهین و جنجال علماء به خانۀ دائی بازگشت. این سخنان موجب آرامش مخالفان و اطمینان 122 و ثبوت پیروان باب شد. های ‌ در همین زمان ملّا حسین بشرویی وارد شیراز شد و باب را از پیام در اینجا نقل از: Literrary Gazette ، به نقل از ۱۸۴۵ نوامبر ۱۹ ، تایمز 121 Balyuzi, H.M., The Báb, Richard Clay, England 1966, 76-77. نقطۀ اولی ؛ فیضی ۱۲۶-۳۲ الانوار ‌ مطالع ؛.Nabil Zarandi 145-56 برای شرح بیشتر ن.ک. 122 و دیگر منابع تاریخی. ۱۶۰-۶۷

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2