آیا برای بنا کردن جامعه‌ای «مطلوب» و عدالت‌محور، باور به کرامت انسانی کافی است؟ جایگاه عشق و همدلی در سیاست‌های لیبرال جامعه امروز کجاست؟ چه رابطه‌ای میان عشق، عواطف و سیاست وجود دارد؟ نوسبام، فیلسوف آمریکایی، به این پرسش‌ها می‌پردازد.
آیا می‌توان با ایران داد و ستد کرد و نهادهای فاسد را تقویت نکرد؟ روابط تجاری شرکت‌های خارجی با ایران رهبران این کشور را به ادامه‌ی نقض حقوق بشر تشویق می‌کند یا بر توان‌مندی مردم می‌افزاید؟ در چه صورتی می‌توان گفت که شرکت‌های خارجی به اصول اخلاقی پایبند مانده‌اند؟
جوسایا اوبر، متخصص تاریخ یونان باستان، در این مقاله می‌کوشد تا با بررسی دموکراسی در زادگاهش آتن، نشان دهد که میان دموکراسی و لیبرالیسم پیوندی ضروری برقرار نیست، و دموکراسی غیرلیبرالی می‌تواند در مقایسه با هرج‌ومرج یا نظام استبدادی بدیلی بهتر باشد.
با برآمدن جمهوری اسلامی، روایت شیعیِ شهادت، که تا آن زمان بیشتر بر مظلومیت امام حسین تأکید می‌کرد، به خدمت اهداف ایدئولوژیک و سیاسی درآمد. در مقابل، روایت آیین بهائی از شهادت، که آن را آخرین چاره برای اثبات عقیده می‌داند، بهائیان ایران را به "استقامت سازنده" تشویق کرد.
در سپهر سیاسی دوران معاصر، دولت‌ها برای کنترل فضای اجتماعی از مفهوم نظم عمومی سود می‌جویند. در فرانسه، و در مواجهه با پررنگ شدن هویت اسلامی در جامعه، نظم عمومی به ارزش اجتماعی لائیکی تبدیل شده که رابطه‌ی آن با آزادی‌های دینی مبهم است.
این مقاله با ارائه‌ی اطلاعاتی درباره‌ی ساختار قضائی دادگاه‌های انقلاب و نظام دادرسی جمهوری اسلامی، نشان می‌دهد که محاکمه‌ی اعضای محفل ملی بهائیان ایران در سال 1360 حتی با این آیین‌نامه نیز همخوانی نداشته و صرفاً محاکمه‌ای "نمایشی" و فاقد مشروعیت حقوقی بوده است.
نویسنده‌ی مقاله، که نزدیک به دو دهه از عمر خود را به پژوهش و فعالیت در نظام حقوقی آمریکا اختصاص داده، با تشبیه محاکمه‌ی (دادگاه انقلاب،1360) تعدادی از اعضای شورای انتخابی ملی بهائیان ایران به"نمایشی" در چند"پرده"، بعضی از اشکالات صوری و محتوایی این"نمایش"را برمی‌شمارد.