بسیاری از قوانین اساسی دموکراتیک از ما در برابر هجوم ناخواسته به مغز و جسم‌مان محافظت می‌کنند. این قوانین همچنین تقدس ویژه‌ای برای آزادی فکر و حریم خصوصی ذهنی قائل‌اند. به همین دلیل است که استفاده از داروهای نوروشیمیایی که در عملکرد شناختی فرد اختلال ایجاد می‌کنند بدون اجازه‌ی شخص ممنوع است، مگر این که این کار از نظر پزشکی موجه باشد.
بر اساس قانونی که اخیراً در روسیه تنفیذ شده دولت این کشور می‌تواند ارتباط اینترنتِ روسیه با بقیه‌ی دنیا را قطع کند. این قانون، که دولت آن را «قانون اینترنت مستقل» می‌خواند، سلطه‌ی کرملین بر اینترنت را به شدت افزایش می‌دهد. این قانون چند ماه قبل تصویب شد و، بنا به گزارش بی‌بی‌سی، به دولت روسیه اجازه می‌دهد که ...
لازم نیست آلبرت اینشتین باشیم تا بدانیم که بدون بازتعریف خلاقانه‌ی طبیعت و بدون فرضیه‌هایی در خصوص آنچه که ممکن است در پس ظاهر پدیده‌ها باشد، وجود علم اصلاً ممکن نخواهد بود.
«رسانه‌های جدید حقیقت را نصفه‌نیمه پخش می‌کنند و پر از تبلیغات و دروغ‌اند. خودمداری را تشویق می‌کنند، و این گونه جوامع بشری را تکه‌پاره و از هم گسیخته می‌کنند. به این ترتیب، هر آماتوری اجازه می‌یابد که نویسنده شود و گفتگوی عمومی را تنزل دهد.» این حرف آشنا به نظر نمی‌رسد؟
هستی هم از نظم می‌گوید و هم از بی‌نظمی. ما انسان‌ها در پی پیش‌بینی‌پذیری هستیم، و همچنین مشتاق مواجهه با چیزهای نو. نیلز بور و کنفوسیوسی‌ها می‌گویند که باید از این تناقض‌ها استقبال کنیم.