تب‌های اولیه

عدالت انتقالی، ضرورتی برای فردای ایران

مریم حسین‌خواه

مؤلفه‌های عدالت انتقالی چیست؟ آیا گذار دموکراتیک پیش‌شرط آغاز این روند است؟ آیا رسیدگی به فجایع گذشته یکی از اولویت‌های ایرانیان است؟ جامعه‌ی مدنی چگونه می‌تواند به روند عدالت انتقالی در ایران کمک کند؟

ایوان کلیما: برای نویسنده، هیچ‌چیز بدتر از تبعید نیست

استیون دلبوس

ایوان کلیما از چهره‌های برجسته‌ی ادبیات معاصر چک است که در ایران نیز کتاب‌های متعددی از او به فارسی برگردانده شده‌ است. او در این مصاحبه از شرایط زندگی و کار ادبی در دوران حکومت تمامیت‌خواه چکسلواکی می‌گوید و این که چرا به جای زندگی در تبعید، به کشور خود بازگشت.

اسلاوی ژیژک: به پناهجویان نباید نگاه ترحم‌آمیز یا رمانتیک داشت

آنالیزا مرلی

‌اسلاوی ژیژک، فیلسوف اسلوونیایی، نگران نگرش اروپا به پناهجویان است. نگرانی او از احزاب پوپولیست راست افراطی – از «یوکیپ» در بریتانیا تا «جبهه‌ی ملی» در فرانسه – نیست؛ احزابی که موجی از بیگانه‌هراسی را در سراسر این قاره‌ی کهن به راه انداخته‌اند. لیبرال‌ها هستند که او را نگران کرده‌اند.

چرا عشق برای تحقق عدالت اهمیت دارد؟

جرالدین وَن بوئِرِن

آیا برای بنا کردن جامعه‌ای «مطلوب» و عدالت‌محور، باور به کرامت انسانی کافی‌ است؟ جایگاه عشق و همدلی در سیاست‌های لیبرال جامعه امروز کجاست؟ چه رابطه‌ای میان عشق، عواطف و سیاست وجود دارد؟ نوسبام، فیلسوف آمریکایی، به این پرسش‌ها می‌پردازد.

در بابِ روزگار آشفته‌ی ما

نیک کُهِن

دغدغه‌ی اصلی در کتابِ پیکتی بحران در سرمایه‌داری جهانی و همچنین منطقه‌ی یورو است. نیک کهن ضمن بررسی نظراتِ مؤلف کتاب راه حلِ ظاهراً ساده‌‌ی پیکتی را برای فرار از این بحران مطرح می‌کند.

آزادی بیان: ده اصل برای جهانی به‌هم‌پیوسته

جان لوید

در سه دهه‌ی گذشته، دنیای آنلاین به انبار تقریباً بیکران اطلاعات، سرگرمی، پارانویا و تبهکاری تبدیل شده است. اکنون هر کسی از طریق اینترنت به انبوهی از نظرات و تریبونی برای انتشار و پخش نظرات خود دسترسی دارد. چنین محیطی جذاب و هولناک است- آزادی‌های جدید قوانین تازه‌ای را می‌طلبد.

آیا دموکراسی می‌تواند برای رأی دهندگانِ ارزشی مطلوب باشد؟

ریچارد یانگز

تصور رایج این است که محافظه‌کاری اجتماعی به سبب تأکید بر ارزش‌های سنتی، دینی، و سیاسیِ محلی نه تنها با ارزش‌های لیبرالی غربی در تضاد قرار دارد، بلکه ذاتاً با دموکراسی نیز ناسازگار است. ریچارد یانگز نشان می‌دهد دموکراسی می‌تواند نقطه‌ی اشتراک لیبرال‌ها و محافظه‌کاران باشد.