رفتن به محتوای اصلی
آسو
  • مقاله
    • ادبیات
    • اقتصاد
    • آموزش
    • بهداشت
    • تاریخ
    • جامعه‌ شناسی
    • حقوق بشر​
    • دین
    • روانشناسی
    • زیست شناسی
    • سند
    • سیاست
    • سینما
    • علوم و فناوری
    • فرهنگ
    • فلسفه
    • محیط زیست
    • هنر
    • ورزش
    • یادنگاره
  • کتاب
    • کتاب‌گزاری
      • ادبیات
      • اقتصاد
      • آموزش
      • بهداشت
      • تاریخ
      • جامعه‌ شناسی
      • حقوق بشر​
      • دین
      • روانشناسی
      • سیاست
      • سینما
      • علوم و فناوری
      • فرهنگ
      • فلسفه
      • محیط زیست
      • هنر
      • یادنگاره
    • کتاب‌های آسو
      • ادبیات
      • آموزش
      • تاریخ
      • جامعه‌ شناسی
      • حقوق بشر​
      • دین
      • سیاست
      • فلسفه
      • هنر
  • دفترهای آسو
    • ادبیات
    • اقتصاد
    • بهداشت
    • تاریخ
    • جامعه‌ شناسی
    • حقوق بشر​
    • دین
    • سیاست
    • فرهنگ
    • فلسفه
  • چندرسانه‌ای
    • ویدئو و عکس
      • ادبیات
      • اقتصاد
      • بهداشت
      • جامعه‌ شناسی
      • دین
      • سیاست
      • سینما
      • فرهنگ
      • فلسفه
      • محیط زیست
      • ورزش
      • یادنگاره
    • کارتون
    • تاریخ
    • حقوق بشر​
    • هنر
  • شنیداری
    • پادکست
      • ادبیات
      • اقتصاد
      • آموزش
      • بهداشت
      • تاریخ
      • جامعه‌ شناسی
      • حقوق بشر​
      • دین
      • سیاست
      • علوم و فناوری
      • فرهنگ
      • محیط زیست
      • هنر
      • ورزش
      • یادنگاره
    • مقاله‌ها
      • ادبیات
      • اقتصاد
      • آموزش
      • تاریخ
      • جامعه‌ شناسی
      • حقوق بشر​
      • دین
      • روانشناسی
      • سیاست
      • سینما
      • علوم و فناوری
      • فرهنگ
      • فلسفه
      • محیط زیست
      • هنر
      • یادنگاره
  • یادداشت‌ها
    • ادبیات
    • اقتصاد
    • آموزش
    • بهداشت
    • تاریخ
    • جامعه‌ شناسی
    • حقوق بشر​
    • سیاست
    • سینما
    • فرهنگ
    • فلسفه
    • محیط زیست
    • هنر
    • ورزش
    • یادنگاره
  • پرونده
  • آینده‌ی مشترک
  • دانشکده

فرم جستجو

  • درباره‌ی ما

دولت

.

هنر؛ عرصه‌ی جدال تجربه و اخلاق

تینوش نظم‌جو در گفت‌و‌گو با مانی تهرانی

از انقلاب فرانسه به این سو که جامعه‌ی غربی وارد دوران مدرنیته شد، شکل رابطه‌ی قدرت و هنر هم تغییر کرد. حتی در آخرین شکل این رابطه که تا قرن بیستم میلادی ادامه داشت و حتی امروز نیز در برخی کشورها نظیر فرانسه همچنان رایج است، دولت وظیفه‌ی قانونی دارد که مقداری از بودجه‌ی مورد نیاز تولید آثار هنری را بپردازد، حتی اگر این هنر اعتراضی و در مخالفت با سیاست‌های دولت باشد.

.

پرتگاهِ اجاره‌نشینی

مزدک شهسواری

چند روز پیش در خیابانی در تهران چشم‌ام خورد به پلاکاردی که در آن شهرداری از مالکانی تشکر کرده بود که در زمان همه‌گیریِ ویروس کرونا از مستأجران اجاره‌بها نمی‌گیرند. احتمالاً این اولین‌بار است که در فضاهای عمومی، مالک و مستأجر مورد خطابِ نهادهای رسمی قرار می‌گیرند. نظارت و دخالت دولت در بازار مسکن در این چند دهه به همین توصیه‌ها و خط و نشان‌های بی‌ضمانت ختم شده است.

.

صحنه‌ی شهر: آسیه، حاشیه، و حق سرپناه

پگاه بهروزی نوبر

در حال گذر از سیل اخبار بودم که صحنه‌ای مرا متوقف کرد؛ بولدوزری که حامل زنی میان‌سال است؛ اتاقکی چند متر آن‌طرف‌تر؛ و چند شهروند ناظر. آسیه پناهی نام داشت و ماجرا داستان تلاش او برای داشتن حق سرپناه بود، حقی انسانی و اولیه، در یکی از محلات حاشیه‌ای کرمانشاه.

.

چرا دولت‌ها سانسور می‌کنند؟

مارگارت ای. رابرتز

هر چند دولت‌ها می‌توانند آزادی بیان را به نفع خود محدود کنند اما کاستن از شفافیت و اِعمال سانسور هزینه‌هایی دارد. اغلب این سبک‌سنگین کردن‌ سود و زیانِ سرکوب و سانسور را «تنگنای دیکتاتور» می‌خوانند. نوعی از این تنگنا وقتی به وجود می‌آید که دولت می‌خواهد محدودیت‌هایی علیه آزادی بیان وضع کند اما سرکوب می‌تواند به واکنش منفی علیه دولت بینجامد.

.

خدای میرا یا هیولایی سرد؟

بابک مینا

اغراق نیست اگر بگوییم چیزی که می‌توان آن را «مسئله‌ی دولت» نامید، مهم‌ترین پرسش سیاست در ایران معاصر است. با این نهاد چه باید کرد؟ پیش از انقلاب راه حل ساده‌ای برای حل «مسئله‌ی دولت» وجود داشت: باید دولت را تسخیر کنیم و به وسیله‌ی آن جامعه‌ای جدید بنا نهیم. انقلاب و پیامدهای آن به جامعه‌ی ایران نشان داد «مسئله‌ی دولت» بغرنج‌تر از چیزی است که پیش‌تر تصور می‌شد. انقلاب درک ما را از سیاست تلخ‌تر و در عین حال پیچیده‌تر کرد.

.

نفی شوونیسم فارس و سرمایه‌داری لازمه‌ی نیل به ایران دموکراتیک است

بهنام امینی

ایران همچون تمامی دولت-ملت‌های موجود در جهان امروز واقعیتی سیاسی-تاریخی است. این بدین معناست که به‌رغم ارجاع به موجودیتی به نام ایران در زمان‌های دور، ایرانی که امروز می‌شناسیم در برهه‌ی تاریخی مشخصی و به تبع اراده‌ای سیاسی «خلق» شده است.

  • Show More
  • Castbox
  • Spotify
  • SoundCloud
  • Twitter
  • Facebook
  • Telegram
  • Instagram
  • RSS
آسو
  • اشتراک خبرنامه
  • آرشیو
  • ارسال مطالب
  • تماس با ما
  • درباره‌ی ما

مطالب منتشر شده در آسو نظر مؤلفین آنهاست و لزوماً دیدگاه آسو نیست.

بازنشر مقالات آسو با ذكر مأخذ آزاد است.