تور آیگلند، عکاس و گزارشگر نروژی، در طول نیم قرن فعالیت هنری و همکاری با نشریه‌ی «آرامکو ورلد»، به کشورهای مختلف دنیا سفر کرده و لحظات درخشانی از زندگی روزمره‌ی مردم را ثبت کرده است. این گزیده‌ای از برجسته‌ترین کارهای او به عنوان شاهد زندگی روزمره‌ی آدم‌ها است.
سهیل پارسا، کارگردان پیشکسوت ایرانی-کانادایی، در این گفتگو درباره‌ی رویکرد خود به مسئله‌ی میان‌فرهنگی در دنیای تئاتر صحبت می‌کند. او می‌گوید «دوست دارم دیوارهایی که در تئاتر بین فرهنگ‌های مختلف وجود دارد فرو بریزد، واقعاً فرو بریزد.»
با گذشت شش سال از آغاز جنگ در سوریه، این کشور همچنان درگیر خشونت و ناآرامی است. در این مدت، انبوهی از مردم و همچنین هنرمندان سوری این سرزمین را ترک کرده‌اند. اما «صفا الست»، زن هنرمندی که در دمشق مجسمه‌سازی می‌کند، در این شهر مانده و به صلح در آینده امیدوار است.
آیا می‌توان فرهنگ ایران و موسیقی راک اند رولِ غربی را همچون دو خط موازی دانست که هرگز به هم نمی‌رسند؟ از تأثیرپذیری هنرمندان نامداری نظیر اریک کلاپتُن، فِردی مِرکوری، ریچارد تامپسُن، نیکلاس روگ و پدرو آلمودوار از فرهنگ ایران چه می‌دانیم؟
وجه تمایز فیلم‌های کیارستمی چیست؟ آیا می‌توان آثار او را تغزلی دانست؟ چرا عرضه‌ی فیلم‌های وی برای پخش‌کنندگان آمریکایی دشوار بود؟ وقتی از «فریب ساختاری» در آثار کیارستمی سخن می‌گوییم از چه حرف می‌زنیم؟
آیا غذا می‌تواند ملت‌هایی را که سال‌هاست بر سر دین می‌جنگند، کنار هم بنشاند؟ یا برعکس، به اختلافات جدیدی میان‌شان دامن می‌زند؟ شاید با خواندن حکایت «حموس»، غذایی که لبنانی‌ها، اسرائیلی‌ها، فلسطینی‌ها، مصری‌ها و سایر ملل خاورمیانه، آن را متعلق به خود می‌دانند، بتوان به نتیجه‌ای رسید.
آیا می‌دانید 500 سال قبل سنبوسه را چگونه تهیه می‌کردند؟ دستور پخت سنبوسه و غذاهای دیگر در کتابی به نام «نعمت‌نامه» محفوظ مانده است. این کتاب به زبان فارسی است و در قرن شانزدهم و به درخواست یکی از شاهان هند نوشته شده است.
حدود نیم قرن پیش، یک پژوهشگر فمینیست در زمینه‌ی تاریخ هنر پرسید: «چرا تا کنون هنرمندان زن بزرگی وجود نداشته‌اند؟» موج جدید نمایشگاه‌های کاملاً زنانه این سؤال را دوباره مطرح می‌کند – و البته جوابی هم برای آن دارد.