چندرسانه‌ای

عکاسی ابزاری قدرتمند برای نشان دادن معضلات اجتماعی و مبارزه برای تغییر آن است. استوارت فرانکلین، عکاس مشهور انگلیسی، می‌گوید: «عکاسیِ مستند فرایند خلاقانه‌ای سرشار از تضاد درباره‌ی عکاسی، مستند، واقعیت و حقیقت است.» پیش از ظهور عکاسی، این نویسندگان بودند که از طریق کتاب‌هایشان به توصیف نابرابری‌های اجتماعی می‌پرداختند اما به چیزی مستقیم‌تر و اثرگذارتر از کلمات نیاز بود، و عکاسی مستند مسیر تازه‌ای پیش پای فعالان اجتماعی گذاشت.

مستندِ گمشدگان، ساخته‌ی علیرضا بهبهانی، درباره‌ی موقعیت برزخیِ شخصیت‌هایی است که به‌رغم مهاجرت به کشور مالزی همچنان درگیر اتفاقاتی هستند که در ایران برایشان رخ داده است.

فیلم دنیای مریم درباره‌ی زنی است که در حاشیه‌ی تهران با شوهری بیکار و معتاد زندگی می‌کند. مریم تنها امیدش برای رهایی از این زندگی، پسرش سعید است. سعید تحت تأثیر مادرش و خشونتی که پیشِ چشمانش اتفاق می‌افتد رؤیای کشتن پدرش را برای آزادی مادرش در سر می‌پروراند.

بیش از دو قرن است که استفاده از پوستر برای آگاهی‌بخشی، انتقال و انتشار پیام‌ و جلب حمایت و تأثیرگذاری بر افکار عمومی مرسوم شده است. پوسترها که معمولاً در ابعاد وسیع و به صورت ترکیبی از تصویر و کلام چاپ می‌شوند، شکلی غنی از هنرهای تصویری هستند که دغدغه‌های جهانی، سلیقه‌ی عامه و پیشرفت‌های هنری و فناوری را به نمایش می‌گذارند.

جف کافمن و مارشا راس کارگردان و تهیه‌کننده‌ی فیلم‌های مستندی چون «نسرین»، «تحصیل زیر آتش» و «هر نمایش زندگی» هستند. در این گفتگو از جمله از آنها پرسیده‌ام چه چیز باعث شد تا به داستان‌هایی از ایران بپردازند؟

از حضور اعتراضی افغانستان تا غرفه‌ی انجمن جانباختگان پرواز PS752، در هفتادوسومین دوره‌ی نمایشگاه کتاب فرانکفورت چه گذشت؟