پروژه‌ی اجتماعی-هنری «بالکنکشن» که در سال ۲۰۱۶ در ترکیه آغاز شد با خلق فضاهای تازه و نوآورانه‌ی فرهنگی از جمله بالکن‌ها در تلاش است هنر را به بطن جامعه بیاورد. در این گزارش تصویری، آزاده رمضانی، از پایه‌گذارانِ «بالکنکشن» از اهداف، فعالیت‌ها و گسترش این پروژه در شهرهای گوناگون ترکیه طی چند سال اخیر می‌گوید.
از حضور اعتراضی افغانستان تا غرفه‌ی انجمن جانباختگان پرواز PS752، در هفتادوسومین دوره‌ی نمایشگاه کتاب فرانکفورت چه گذشت؟
روزنامه‌ی «اختر» که حدود یک قرن و نیم پیش در استانبول شروع به انتشار کرد، اولین نشریه‌ی منظّمی است که ایرانیان در خارج از کشور بنا نهادند. «اختر» یکی از مهم‌ترین روزنامه‌ها در تاریخ مطبوعات فارسی‌زبان است که نقش بزرگی در بیداری ایرانیان داشت.
در روزهای پیش از نوروز، با وجود محدودیت‌های پاندمی، و فشارهای بی‌پایان اقتصادی، بازارهای نوروزی در تهران همچنان رونق دارند، و مردم همچنان هفت‌سین می‌خرند و هر آنچه در سبد شادی‌شان باقی‌ست می‌برند تا ماهی و سبزه و سمنو بدان بیفزایند.
زمانی دور میدان‌ها می‌دویدیم و شعار می‌دادیم «آزادی، آزادی!» اما آن زمان هیچ درکی از آزادی نداشتیم. خیال می‌کردیم آزادی روز باشکوهی است که سریع فرا خواهد رسید و به خودمان می‌گفتیم که فردا همه چیز زیبا و عالی خواهد شد. اما حالا روشن است که در نهایت مسیرمان به جایی کاملاً متفاوت با آنچه انتظارش را داشتیم ختم شد.
نزدیک به ۸۰ سال پیش زن جوانِ پیشرو و شجاعی به نام جلالیه جلالی، در یزد آرایشگاه زنانه‌ای به راه انداخت که برای اولین بار فر شش ماهه را در این شهر شروع کرد، و تأثیر مهمی بر آرایش زنان یزد گذاشت. جلالیه خانم، با وجود مخالفت شدید مذهبی‌های متعصب، در یزد بسیار مشهور و محبوب شد، و زنان زیادی، حتی از خانواده‌های متدین، ساعت‌ها جلوی آرایشگاه او صف می‌کشیدند و نوبت می‌گرفتند. این گزارش داستان جلالیه خانم را از قول دخترش توران‌دخت جاوید که حالا در آمریکا زندگی می‌کند، نقل کرده است.
در ترکیه، که کشوری چندزبانی‌ست، درگیری بر سر آموزش زبان مادری یا آموزش به زبان مادری تاریخی طولانی دارد. در این گزارش، مهدی شبانی این درگیری را در گفتگو با پاکرات استوکیان، روزنامه‌نگار سرشناس ارمنی در استانبول، و ایوب سوباشی، رئیس انستیتوی زبان کردی استانبول، شرح داده است.
ترکیه چند سالی‌ست که به یکی از صادرکنندگان بزرگ سریال‌های تلویزیونی تبدیل شده، و فیلم‌هایی که تولید می‌کند در کشورهای مختلف جهان، از جمله ایران، بسیار محبوب است. اما این سریال‌ها در قالب داستان‌های عامه‌پسند و ساخت و پرداخت‌های جذاب، اغلب پیام‌‌های سیاسی و فرهنگی خاصی القا می‌کنند که روشنفکران پیشرو در ترکیه نمی‌پسندند.