به مناسبت روز جهانی یادبود هولوکاست که هر سال در روز در ۲۷ ژانویه به یاد فاجعهی هولوکاست برگزار میشود.
گفتار این گزارش نقل قول از الی ویزل، نویسنده و متفکر یهودی و بازماندهی هولوکاست است.
این گزارش، شرحی است از زندگی و جنگ در کردستان در سالهای اول بعد از انقلاب ۵۷، به روایت عکسهایی از برخی از برجستهترین عکاسان ایران و جهان.
سی سال درگیری در ایرلندشمالی میراثی عمیق و تفرقهبرانگیز برجا گذاشته است. ریتا دافی، نقاش اهل ایرلند شمالی، در تلاش برای به خاطر سپردن آن دوران و قربانیان آن از طریق نمادسازی در آثارش با نگاهی دادخواهانه است.
داستان گروهی از زنان مترقی کُرد که حدود یک قرن پیش در زمان سقوط حکومت عثمانی برای حقوق زنان و کردها فعالیت میکردند و انجمنی تشکیل دادند که اولین حرکت سازمانیافته زنان کُرد بود.
عکاسی ابزاری قدرتمند برای نشان دادن معضلات اجتماعی و مبارزه برای تغییر آن است. استوارت فرانکلین، عکاس مشهور انگلیسی، میگوید: «عکاسیِ مستند فرایند خلاقانهای سرشار از تضاد دربارهی عکاسی، مستند، واقعیت و حقیقت است.» پیش از ظهور عکاسی، این نویسندگان بودند که از طریق کتابهایشان به توصیف نابرابریهای اجتماعی میپرداختند اما به چیزی مستقیمتر و اثرگذارتر از کلمات نیاز بود، و عکاسی مستند مسیر تازهای پیش پای فعالان اجتماعی گذاشت.
روزنامهی «اختر» که حدود یک قرن و نیم پیش در استانبول شروع به انتشار کرد، اولین نشریهی منظّمی است که ایرانیان در خارج از کشور بنا نهادند. «اختر» یکی از مهمترین روزنامهها در تاریخ مطبوعات فارسیزبان است که نقش بزرگی در بیداری ایرانیان داشت.
در این گفتار عباس امانت، استاد کرسی ویلیام سامنر در بخش تاریخ دانشگاه ییل، میکوشد تا با پرداختن به برخی از نشیب و فرازهای نهادی در ایران طی ۱۲۵ سال (از آغاز سلسلهی قاجار در سال ۱۷۸۵ میلادی تا پایان دوران مشروطه و آغاز عصر پهلوی در سال ۱۹۲۱) نشان دهد که تصورات رایج در بارهی کاستی و زوال سیاسی ایران، تنها تعبیر کامل و موجه برای شناخت دورهی قاجار نیست.