تغذیه‌ی حسی در واقع نه یک برنامه است و نه یک رژیم غذایی بلکه رویکردی است چنان ساده به غذا که باید بدیهی باشد. این رویه را می‌توان چنین خلاصه کرد: وقتی گرسنه هستید می‌خورید، وقتی سیر شدید خوردن را متوقف می‌کنید، و هر زمان که میل داشتید به همان اندازه که میل دارید غذا می‌خورید. به نظر افراطی می‌آید، این‌طور نیست؟
«هدف من از نوشتن این کتاب این بود که غذاهای ایرانی رو به این‌ور دنیا بشناسونم و زیبایی‌های ایران، مردم ایران، فرهنگ و غذای ایران رو اونجور که واقعاً هست نشون بدم، نه آن‌جور که اینجا توی رسانه‌ها نشون میدن. می‌خواستم عشقم به غذای ایرانی، به کشورم، و به مردمم رو با بقیه در میون بگذارم.»
در سال ۲۰۱۸ شاهد موفقیت دست کم چهار کتاب آشپزیِ ایرانی بودیم که توسط زنان ایرانی‌تبار به زبان انگلیسی نوشته شده و در آمریکا و اروپا منتشر شده‌ا‌ند. این موفقیت در ادامه‌ی مسیری است که طی دهه‌ی گذشته در حال شکل‌گیری بوده و به پیدایش نسل جدیدی از غذانگاریِ ایرانیان در دیاسپورا انجامیده است. ته‌دیگ: غذاها و داستان‌های ایرانی یکی از این چهار کتاب است که به دلیل جنبه‌های خاطره‌نگاری و ارائه‌ی فرهنگ ایرانی اهمیت ویژه‌ای دارد.