مادری، ساکن حومه‌ی مینیاپولیس، سعی دارد حس قدردانی را به پسرانش، که 12 و 17 ساله هستند، القا کند. اما گاه به این فکر می‌افتد که نکند پدر و مادرها دیگر از این کار دست کشیده و بی‌خیال شده باشند. او می‌گوید که برخی از همسن‌وسال‌های پسرانش حتی اصول اولیه‌ی سپاسگزاری، مثل مستقیم در چشم بزرگ‌تر‌ها نگاه کردن و از آن‌ها قدردانی کردن، را نمی‌دانند.
برای انسان‌های مدرن، «قرون وسطا» از بسیاری جهات تداعی‌کننده‌ی جهالت، خشونت، و بدرفتاری است. نمود این صفات را احتمالاً بیش از همه در نظام آموزشی آن دوران می‌توان مشاهده کرد. با این حال، همچنان که مناسبات میان آموزگاران و دانش‌آموزان در آن دوره نشان می‌دهد، قرون وسطا با پیچیدگی‌ها و ظرافت‌های خاص خود همراه بوده است.
زهرا تنها دختر دیپلمه در سراسر روستای ۲۵۰ نفره‌ی نشکاش از توابع شهرستان مریوان است. پنج شش نفری از دختران این روستای پنجاه خانواری، در سطح ابتدایی درس خوانده‌اند، و بقیه‌ی دختران روستا، با همه‌ی هوش و ذکاوتی که دارند، بی آن که حرفه‌ای آموخته یا آموزش دیده باشند، خانه‌نشین شده‌اند. کارشان تحمل فقر، خانه‌داری، فرزندآوری، و کمک به مردان خانواده برای گذران زندگی است.
اولین مدارسی در ایران که تخته‌سیاه داشتند و نقشه‌هایی از جهان و پنج قاره به دیوارها آویزان کرده بودند.
سارا معلم مدارس دخترانه در سنندج است و همراه با عده‌ای از همکارانش یک مدرسه‌ی آموزش آنلاینِ خودگردان برای دختران در این شهر طراحی و راه‌اندازی کرده است. با او درباره‌ی این مدرسه و طرز کارِ آن گفتگو کرده‌ایم. «سارا» نام مستعاری است که برای حفظ امنیتِ او به کار می‌بریم.
در تبلیغات کارزار خروج از اتحادیه‌ی اروپا، تصویرى از اتوبوس قرمز بزرگى به نمایش گذاشته شد که بر روى آن این پیام نوشته شده بود: «ما هفته‌اى ۳۵۰ میلیون پوند به اتحادیه‌ى اروپا مى‌دهیم ــ بیایید این پول را خرج خدمات درمانى ملى خودمان کنیم.» این ادعاى مطرح شده روى اتوبوس تا چه اندازه موثق است؟
برخلاف آن‌چه معمولاً تصور می‌شود، تلاش برای ارزیابی عملکرد افراد بر اساس اعداد و ارقام موجب تضعیف نیروی ابتکار، نوآوری، و خطرپذیریِ آنان می‌شود. تحلیل‌گران اطلاعاتی‌ای که نهایتاً اسامه بن لادن را پیدا کردند سال‌ها بر روی حل این مسئله کار می‌کردند. اگر در هر مرحله‌ی کارشان ارزیابی می‌شدند، نمره‌ی عملکردشان صفر بود!
دوم آوریل روز اطلاع‌رسانی درباره‌ی «اوتیسم» است. لازم نیست عضوی از خانواده‌ی ما «اوتیستیک» باشد تا ناگزیر باشیم درباره‌ی «اوتیسم» بخوانیم. حدوداً یک کودک از هر صد کودکی که هر روز متولد می‌شوند اوتیستیک است. این یعنی تمام اعضای جامعه به شکلی با اوتیسم در ارتباط اند و باید در این باره کسب اطلاع کنند.