«هیئت بین‌المللی نجات» از نقاشی کودکان به عنوان روشی برای ابراز احساسات یا پردازش آسیب کودکان استفاده کرده است. نقاشی‌هایی که در ادامه می‌بینید برگرفته از پروژه‌ی «هیئت بین‌المللی نجات» در کامبوج در دوران نسل‌کشی، سیرالئون و اوگاندا در اوایل قرن بیست و یکم و در اردن در همین سال گذشته است. این نقاشی‌ها مسائلی از قبیل رنج آوارگی، خشونت و جدایی را از منظر خود کودکان نشان می‌دهد...
در بهار ۱۹۸۹، اتفاقی رخ داد که حتی به خواب هم نمی‌دیدم: به «مؤسسه‌ی تاریخ و بایگانی» در مسکو دعوت شدم تا برای دانشجویان درباره‌ی سرنوشت زندانیان سابق گولاگ سخنرانی کنم. بعد از سخنرانی یک نفر از من پرسید که آیا هرگز در زندگیِ واقعی یک حامی استالین را دیده‌ام یا نه. اول خندیدم اما بعد...
وقتی شوهر بی‌وفای «راما تولای» از دنیا می‌رود، دوست قدیمی و صمیمی او «آیساتو» با نوشتن نامه‌ای به او تسلیت می‌گوید. پاسخ بلند و طولانی راما تولای به این نامه اساس شکل‌گیری داستان «نامه‌ای بسیار طولانی» شده...
برای من، ایران آب و خاک نیست. مردمان ایران است و هنر و فرهنگ و ادب ایران. انسان منبع ارزش است، و ارزش خاک برخاسته از ارزش انسان‌هایی که در آن خاک به سر می‌برند. ایران بدون ایرانیان تکه خاکی بیش نیست...
هانا آرنت دوست خوبی بود. زمانی که دختر نوجوانی بود، مادر و پدرخوانده‌اش دیدار با آشنایی به نام آنه مندلسون را برای او قدغن کرده بودند اما او به هر ترتیبی که شده، پیاده در شب به شهر کوچک مجاور رفت، به پنجره‌ی آنه سنگ‌ریزه پرتاب کرد، و دوستی مادام‌العمری را با او بنا نهاد...
تا سال‌های سال، در میان اهل و نااهل از متن مغشوشی به نام «تأدیب النسوان» سخن می‌رفت اما نام نویسنده‌ی آن برهیچ‌کس روشن نبود. گاه گفته می‌شد که نویسنده، آخوندی است حجره‌نشین و گاه سخن از یکی دو شازده‌ی قجر بود و گاه به علت لحن طنزآمیز (در واقع، هجوآمیز) آن را به عبید زاکانی نسبت می‌دادند. سرانجام ...
وقتى در نوامبر سال پیش کتاب خاطرات میشل اوباما با عنوان شدن انتشار یافت به چند ماه نکشید که این کتاب به پرفروش‌ترین کتاب در تاریخ خاطره‌نویسى جهان بدل شد. اگر کسى با خواندن عنوانِ نامأنوس کتاب وسوسه شود که بداند این عنوان به چه چیز اشاره دارد کافى است که نگاهى به فهرست کوتاه کتاب بیندازد تا پاسخش را مستقیماً از میشل اوباما بگیرد...
احتمالاً آگوستین قدیس اولین اندیشمند برجسته‌‌‌‌ای بود که به تفصیل به این موضوع پرداخت که حکومت‌ها چطور برای مقاصد داخلی خود از دشمنانشان استفاده می‌کنند. او به روشنی نشان می‌دهد که جمهوری رم چطور بر اثر تنش‌ها و درگیری‌‌‌های داخلی رو به انحطاط گذاشت؛ آن هم در زمانی که دشمن بزرگ باستانی‌اش کارتاژ، نابود شده بود.
یکصد و سیزده سال قبل و با انقلاب مشروطه زنان آزادیخواه با تلاشی بی‌نظیر توانستند حرکت اجتماعی نوینی را آغاز کنند که در کمتر از یک دهه توانست به بخشی از خواست‌های دیرینه‌ی آنها جامه‌ی عمل بپوشاند. از مهم‌ترین این اشخاص عالمتاج قائم‌مقامی بود. شاعری که پس از ده قرن گمشدگی شعر زنان و نادیده گرفتن آنان به بهانه‌ی تنگناهای اخلاقی و اجتماعی از این رنج هزار ساله آزادانه سرود تا نامش در کنار این رخداد به ثبت برسد.
این مجموعه‌عکس از کارگاه بازیگری تئاتر، با تدریس سوسن تسلیمی است که از ۱۵ تا ۱۸ ژوئیه در یونیون تئاتر لندن برگزار شد. فیلمی از درس‌گفتارهای این کارگاه به زودی در سایت آسو منتشر خواهد شد.
سیاره یا پلاستیک عنوان نمایشگاه عکسی است که نشنال جئوگرافیک در شهر بولونیای ایتالیا برگزار کرده است و تا ۲۳ سپتامبر ادامه دارد. آثار هنرمند انگلیسی «مندی بارکر» که سال‌هاست از پلاستیک‌های موجود در دریاها و اقیانوس‌ها عکاسی می‌کند نیز در کنار عکس‌های نشنال جئوگرافیک نمایش داده شده است. هدفِ این نمایشگاه آشنا کردن بازدیدکنندگان با خطرِ استفاده از پلاستیک و نیز ارائه‌ی راهکارهایی برای مقابله با مصرف پلاستیک است.
حدود دوازده سال پیش، میان مخالفت دو خانواده، در ایران ازدواج کردم. آن وقت ها حدود بیست و هشت، نه سالم بود. منطقا در آن سن باید می‌توانسته‌ام برای خودم و زندگی‌ام تصمیم بگیرم اما گاهی منطق انسانی حتا در بدیهی‌ترین شکلش با واقعیت موجود نمی‌خواند. اگر به خواست من بود...
شاید هنوز برخی به خاطر بیاورند، صبحگاه جمعه‌ها اواسط دهه‌ی هفتاد شمسی را که با آنکه روزِ تعطیل بود، زود از رختخواب بیرون می‌خزیدیم تا تنها برنامه درباره‌ی فلسفه را از زبان خود فیلسوفان ببینیم. این برنامه دوبله‌ای بود از برنامه‌های «مردان اندیشه» که برایان مگی مجری آن بود.
آنچه مرا وامی‌داشت که سری به کنفرانس یک روزه‌ی لوکاچ در لندن بزنم، حضور یک زن فیلسوفِ ریزاندام، پرشور و صریح‌اللهجه و بذله‌گو و شاگرد لوکاچ بود: آگنش هلر. آگنش را ۱۴ سال پیش در تهران دیده بودم و تجدید دیدار با این فیلسوف که ماه مه امسال ۹۰ ساله شد، در روزهای تبعید مغتنم بود.
اگر نمای خانه‌ها، شمایلی از ساکنان آنها باشد، من از استانبول توریستی آمده‌ام به فقر حاشیه سر بزنم و حالا که اهالی محله دوربین عکاسی را خوش ندارند، از درگاهی خانه‌هایشان عکاسی کرده‌ام که نشان دهم که در این‌جا هم امید و شادی هست. در چشم‌های زنی که گل می‌کارد هرچند ممکن است فردا خانه‌اش از فرط کهنگی فرو بریزد.
جنبش زنان چگونه در ایران شکل گرفت و توانست زنان را از کنج اندرونی‌ها به مدرسه و دانشگاه بفرستد؟ زنان ایرانی چطور حق رأی گرفتند، و چرا پس از پیروزی در تغییر دادن بخشی از قوانین نابرابر، همه‌ی دستاوردها را به یک‌باره از دست دادند؟ در این مجموعه مقاله، با مرور تاریخ جنبش زنان در ایران، به جست‌وجوی پاسخ‌هایی برای این پرسش‌ها می‌پردازیم.
فعالان سیاسی، روشنفکران و مردمی که ۴۰ سال پیش در ایران انقلاب کردند یا شاهد انقلاب بودند، در روزهای پیروزی انقلاب کجا بودند و چه می‌کردند؟ چه بیم و امیدهایی به این انقلاب داشتند؟ و اکنون پس از گذشت چهار دهه، بیم و امیدهای آن روزهای‌شان را چقدر منطبق بر نتایج این انقلاب می‌بینند؟
برای یافتن پاسخ این سؤالات با شماری از انقلابیون و شاهدان انقلاب گفت‌وگو کرده‌ایم. حاصل هر گفت‌وگو روایتی به مثابه‌ی یک تجربه از انقلاب است که روزهای پر شور و التهاب پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ و پی‌آمدهای آن را در شهرهای مختلف ایران و در بین گروه‌های سیاسی، قومی و مذهبی مختلف به تصویر می‌کشد.
کنفرانس «انقلاب ایران، پس از ۴۰ سال: گسست‌ها و پیوستگی‌ها» در ژانویه‌ی ۲۰۱۹، از سوی مؤسسه‌ی «ایران آکادمیا» و با همکاری دانشگاه لایدنِ هلند و «انجمن پژواک» فرانسه در شهر لایدن هلند برگزار شد و شماری از اساتید دانشگاه و پژوهشگران حوزه‌های مختلف در آن سخنرانی کردند. سخنرانی‌های این کنفرانس به تدریج در این مجموعه منتشر می‌شود.
در سال جاری میلادی، بی‌بی‌سی از مارگارت مک‌میلان، استاد دانشگاه آکسفورد در رشته‌ی تاریخ دعوت کرد تا به عنوان سخنران برگزیده‌ی سال ۲۰۱۸، در پنج نوبت در مورد «جنگ» در رادیو سخنرانی کند. این سلسله درس‌گفتارها با عنوان کلی «نشان قابیل» به تاریخ جنگ، نقش جنگ در اجتماع، رابطه‌ی ما با زنان و مردانی که به جنگ می‌روند، نقش غیرنظامیان به عنوان حامیان و قربانیان جنگ، ارزیابی تلاش‌های بین‌المللی برای مهار و یا توجیه جنگ، و رابطه‌ی جنگ و هنر می‌پردازد.
آیا مجازات اعدام شیوه‌ای منصفانه و کارآمد است؟ از نظر اقتصادی اعدام به صرفه‌تر است یا حبس ابد؟ پیامدهای زیان‌بار تماشای اعدام چیست؟ از استدلال‌های موافق و مخالف مجازات اعدام چه می‌دانیم؟ آیا بین دموکراسی و لغو این مجازات رابطه‌ی معناداری وجود دارد؟ کدام روند برای لغو مجازات اعدام موفق‌تر بوده است: لغو گام به گام یا یک‌باره؟
«پوپولیسم»، به عنوان یک پدیده‌ی سیاسی و اجتماعی گسترده، چهره‌ی بسیاری از کشورها را دگرگون کرده و زمام آنها را به دست «پوپولیست‌ها» داده است. پوپولیسم چیست و پوپولیست‌ها کیستند؟ یک استاد سرشناس علوم سیاسی، در کتابی که اخیراً منتشر کرده، بحث‌های راه‌گشایی در این باره ارائه می‌دهد؛ ترجمه‌ی کامل این کتاب به شکل مقالات جداگانه در «آسو» منتشر می‌شود.
صد سال پیش روسیه شاهد تحولاتِ انقلابی بود که یکی از چشمگیرترین رویدادهای سیاسی قرن بیستم قلمداد می‌شود. در جریان اتفاقات سال 1917 پس از 300 سال، خاندان رومانوف از قدرت کنار رفت و حکومت تزارها بر روسیه پایان یافت. بلشویک‌ها به رهبری لنین در پی انقلاب اکتبر 1917 به قدرت رسید و اتحاد جماهیر شوروی شکل گرفت. گستره‌ی پیامدهای این تحولات از هنر و ادبیات تا سیاست و اقتصاد و دیگر عرصه‌های فرهنگ را در بر می‌گیرد که در این مجموعه به برخی از آنها می‌پردازیم.
عبدالبهاء (۱۹۲۱-۱۸۴۴) فرزند ارشد بهاءالله، بنیانگذار آیین بهایى، بود که بعد از درگذشت پدرش رهبری جامعه‌ی بهایی را به عهده گرفت و بهاییان او را شارح تعالیم بهاءالله و معمار نظم جهانی بهایی می‌دانند. او نه صرفاً در مقام رهبر آیین بهایى بلکه به عنوان یک نواندیش ایرانى، منادى اصلاحات اجتماعى و جنبش‌های پیشرو بود.
آسو در مجموعه مطالبى که در این صفحه‌ی ویژه منتشر می‌شود به شرح دیدگاه‌هاى اجتماعى عبدالبهاء می‌پردازد.
مریم حسین‌خواه، روزنامه‌نگاری که سال ۱۳۸۶ مدتی به دلیل فعالیت‌هایش در رابطه با حقوق زنان در زندان اوین تهران بازداشت بود، در سلسله روایت‌هایی که به مرور در آسو منتشر خواهد شد، زندگی زندانیانی را که در بند عمومی زندان زنان با آنها زندگی کرده به تصویر کشیده است. این تصاویر، گاه همچون «راحله دست‌هایش را در باغچه کاشت، سبز نشد…» روایتی گزارش‌گونه و مستند از زندگی این زنان است و گاه برای حفظ حریم شخصی زندانیان، در بستری از بهم‌آمیختنِ خیال و واقعیت و با کنار هم‌چیدن تکه‌های زندگی چندین زن زندانی، در قالب داستانی به نگارش درآمده‌اند.
می‌گویند بیشترِ ما، اگر نه همه، پیش‌داوری‌هایی درباره‌ی آدم‌ها داریم که اغلب خودمان نمی‌دانیم و بسیاری از رفتارهایمان ناخودآگاه آلوده به تبعیض است. فیلم‌های کوتاهی که در این مجموعه خواهد آمد درباره‌ی برخی از انواع این تبعیض های ناخودآگاه است.
ادبیات داستانی همیشه دریچه‌ای به زمان روایت و فضای رخدادها می‌گشاید. نویسنده مورخ نیست، اما همه‌ی آثار ارزشمند ادبی حاوی نگرشی به «تاریخ»اند، نگرشی که خلاقیت داستان‌نویسان و رمان‌نویسان وجهه‌ی خاصی به آن می‌بخشد. این مجموعه مقاله تجلی این نگرش تاریخی در آثار نویسندگان برجسته را به نمایش می‌گذارد.
آینده‌ی تغییرات در جامعه‌ی ایران و چگونگی و مسیر تحقق دموکراسی و پاس‌داشت حقوق بشر از جمله مباحثی است که در چند دهه‌ی اخیر همواره مورد بحث و مناقشه بوده است. «آسو»، در سلسله گفت‌وگوهایی با شماری از فعالان و تحلیل‌گران سیاسی و مدنی درباره‌ی ضرورت و چگونگی تغییرات در ایران، ملزومات وقوع این تغییرات، و بازوهای تغییر در جامعه گفت‌وگو کرده است.
پرسش‌هاى بنیادی ما در ایران چیست؟ مسائل بنیادى ایران را در چه قالب‌هاى نظرى مى‌توان تعریف و تحلیل کرد؟ اهل نظر از دیدگاه‌هاى مختلف چه پاسخى به این سؤال‌ها دارند و چه راه‌هایی را براى اصلاح و پیشرفت ایران مطلوب و ممکن مى‌دانند؟ آسو در این مجموعه با گروهى از صاحبنظران ایرانى گفتگو کرده است.
