در بخش سوم گروه‌های راک ایرانی در دهه‌ی ۱۳۴۰ خورشیدی را بررسی می‌کنیم. این گروه‌ها با عنوان بیت‌بندها شناخته می‌شدند و موسیقی فضاهای شهری طبقه متوسط در این دهه را تولید می‌کردند. هم‌چنین تاریخچه اُپرا در ایران، شکل گیری ارکستر سمفونیک و ساخته شدن تالار رودکی را مرور می‌کنیم و اینکه چگونه افتتاح تالار رودکی در دهه‌ی ۱۳۴۰ باعث انسجام و رشد قابل توجهی در موسیقی کلاسیک ایرانی شد.

در این پادکست مروری کرده‌ایم به ترانه‌های اعتراضی از جنبش «سبز» در سال ۱۳۸۸ تا خیزش «زن، زندگی، آزادی» در سال ۱۴۰۱. تلاش ما این است که بررسی کنیم چگونه موسیقی متن این اتفاقات اجتماعی همسو با خواست این کنش‌ها و واکنش‌ها تغییر کرده و به عنوان یک روش خلاقانه، بیانگر خواست مردمی این حرکت‌های اجتماعی بزرگ است. 

ثمین باغچه‌بان وقتی در میانه‌ی دهه‌ی ۱۳۲۰ خورشیدی در کنسرواتوار آنکارا اِوْلین باغچه‌بان را دید، شاید نمی‌دانست که این آغاز ماجرایی پرفراز و نشیب با زنی است که با او شانه‌به‌شانه تا پایان عمرش زندگی و عاشقی می‌کند. اِولین دختر جوان اهل ترکیه که با سخت‌کوشی وارد این کنسرواتوار شده بود سودای فتح صحنه‌های اُپرا را داشت و تصور نمی‌کرد که سه دهه‌ی طلایی زندگی‌اش را در ایران سپری کند و خواسته و ناخواسته به یکی از زنان ممتاز تاریخ معاصر ایران بدل شود.

سلسله پادکست‌های «غذایای ایرانی»، کاری از فهیمه خضرحیدری، در هفته‌ای که گذشت موفق به دریافت جایزه‌ی فینالیست در «جشنواره‌ی جوایز برنامه‌های رادیویی نیویورک» شده است. با تبریک به فهیمه خضرحیدری و به مناسبت این موفقیت ضمن بازنشر این مجموعه، قسمت ویژه‌ای را با کمی تأخیر با عنوان «غذایای ایرانیِ تابستان» در آسو منتشر می‌کنیم.

الیاس علوی شاعر و هنرمند هنرهای تجسمی، در گفتگو‌ با شبنم طلوعی از تجربه‌اش به عنوان مهاجر افغانستانی در ایران، و فعالیت‌های هنری‌اش می‌گوید. متن بخش‌هایی از این گفتگو پیش‌تر در آسو با عنوان «وطن کجاست؟» منتشر شده است. 

فهیمه خضر حیدری در این شماره‌ی ویژه از پادکستِ #غذایای_ایرانی میزبان بسیاری از چهره‌های آشنا و دوست‌داشتنی است تا از بهار و نو شدن و امید و البته سبزی‌پلو با ماهی بگویند. حال و هوای آشپزخانه‌ی ایرانی در شب عیدِ فرخنده‌ی #نوروز چه‌گونه است؟ از ایران تا افغانستان و تاجیکستان، مردم برای جشن بزرگِ نوروز چه می‌کنند؟ چه می‌پزند؟ چه‌طوری می‌پزند و روی سفره‌ی عید چه‌ها می‌گذارند؟

این قسمت نهم و پایانیِ غذایای ایرانی است. فهیمه خضر حیدری در این قسمت از رابطه‌ی یاد و خاطره با عطر و بو و مزه‌ی غذاها می‌گوید؛ مزه‌ها و بوها که بی‌فاصله، بی درنگْ یادها را زنده می‌کنند و خاطره‌های مبهمِ دور را احضار می‌کنند.

فهیمه خضر حیدری این هفته در غذایای ایرانی درباره‌ی غذا و آشپزی و فرهنگ خوراک و آداب سفره در شاهنامه‌ی فردوسی حرف می‌زند. اگر بخواهیم نان و نمک را در خوان‌های رنگین شاهنامه دنبال کنیم به کجا می‌رسیم؟ میان آن همه رزم و بزم آیا خبری از آداب سفره‌ی ایرانیان هم هست؟ خوالیگران شاهنامه چه کسانی هستند؟ و هنر و فن و کیمیای آشپزی از کجا در شاهنامه آغاز شده است؟