چرا میجنگیم؟ آیا حاضریم که فرزندان خود را به جنگ بفرستیم؟ وقتی از جنگ حمایت میکنیم و در واقع برای زندگی و مرگ دیگران تصمیم میگیریم، چه در سر داریم؟ اینها بعضی از پرسشهایی است که لولا آریاس، کارگردان تئاتر جنگ، مطرح میکند. در این فیلم شش کهنهسرباز آرژانتینی و بریتانیایی 35 سال پس از جنگ فالکلند/مالویناس دور هم جمع میشوند تا ببینند آیا هنر میتواند دشمنان دیروز را به دوستان امروز تبدیل کند یا نه. آنچه در ادامه میخوانید نقدی بر این فیلم و گفتوگویی با کارگردان آن است.
بیست و سه سال بعد از مرگ زودهنگام عبده، موزهی «هنرهای مدرن نیویورک» به همراهی چند تن دیگر، برای اولین بار نمایشگاهی دربارهی زندگی و آثار رضا عبده ترتیب داد. یک روز مانده به آخرین روز این نمایشگاه، صبح زود سوار اتوبوس شدم و واشنگتن دیسی را به مقصد نیویورک ترک کردم تا فرصت یگانهی تماشای نمایشگاهی دربارهی رضا عبده را از دست ندهم.
صحنهای مربعشکل که در هر چهار طرف خطِ عابرِ پیاده دارد و از سه سو دور آن تماشاگر مینشیند. این توصیف سادهی مکان اجرای «چهارراه» است، نمایشی که «بهرام بیضایی» در فروردین سال ۱۳۹۷ به روی صحنه آورده و با استقبال بینظیر ایرانیان شمال کالیفرنیا و دیگر تماشاگرانی که از راههای دور و نزدیک آمدهاند مواجه شده است.
صحنهای مربعشکل که در هر چهار طرف خطِ عابرِ پیاده دارد و از سه سو دور آن تماشاگر مینشیند. این توصیف سادهی مکان اجرای «چهارراه» است، نمایشی که «بهرام بیضایی» در فروردین سال ۱۳۹۷ به روی صحنه آورده و با استقبال بینظیر ایرانیان شمال کالیفرنیا و دیگر تماشاگرانی که از راههای دور و نزدیک آمدهاند مواجه شده است.