در میان اهل فرهنگ در عراق ضرب‌المثلی رایج است با این مضمون که «کتاب‌ها[ی عربی] در مصر نوشته می‌شوند، در لبنان چاپ می‌شوند و در عراق خوانده می‌شوند.» بغداد به عنوان یکی از مراکز اصلی فرهنگ در جهان عرب، بعد از...
پابلو پیکاسو یکی از برترین و تأثیرگذارترین هنرمندان قرن بیستم، از سیاسی‌ترین هنرمندان نسل خود بود و بخش مهمی از زندگی و هنر خود را وقف اعتراض به جنگ و تلاش برای عدالت و صلح جهانی کرد. نقاشی او با عنوان گرنیکا مهم‌ترین نماد هنری ضد جنگ و طرح کبوتر صلح او مهم‌ترین نماد هنری صلح شناخته می‌شوند.
پس از هر حمله‌ی تروریستی، بی‌درنگ می‌پرسیم چه کسی و چرا ممکن است چنین کاری بکند؟ وقتی پای دین در میان است پرسش‌ها تشدید می‌شود. همیشه اوضاع بر همین منوال است، خواه مهاجمان اعضای داعش در حملات پاریس باشند یا...
در صحنه‌های آغازین سرزمین بی‌صاحب، فیلم برنده‌ی جایزه‌ی اسکارِ دنیس تانوویچ، که در دوران جنگ بوسنی در سال‌های 1995-1992 می‌گذرد، یکی از سربازان بوسنیایی سرگرم روزنامه‌خواندن در سنگر است. او با نگرانی فریاد می‌کشد: «ببینین اوضاع رواندا چقدر بی‌ریخت شده!»
بیش از ۲۲ میلیون پناهنده در سراسر دنیا وجود دارد که هر یک قصه‌ای ناگفته دارند. برای گرامی‌داشت «روز جهانی پناهندگان» داستان‌هایی از پناهندگان ۷ ساله تا ۷۵ ساله را برای شما تعریف می‌کنیم؛ برخی از آنها به تازگی از وطن گریخته‌اند و بعضی دیگر دهه‌ها است که از میهن رانده شده‌اند.
زندگیِ آزاده را بازداشت پدر و مادرش در ایران و تلاش‌هایش برای آزادی آنها تغییر داد و زندگی یاسمن را جنگ در یمن که همه‌چیزش را از او گرفت. این دو زن جوان در برنامه‌ای که چندی پیش از سوی گروه «ابتکار عمل برای حقوق زنان» در اسلو برگزار شد، با روایت داستان‌های زندگی خود، به دنبال یافتن پاسخی برای این پرسش بودند که «صدای زنان، چطور می‌تواند خاورمیانه را تغییر دهد؟»