کتاب‌های بی‌شماری به بررسی شیوه‌های متعدد بروز پیش‌داوری پرداخته‌اند. آموزش کثرت و تنوع به اقدام مهم و بزرگی تبدیل شده است. اما غلبه بر پیش‌داوری همچنان به‌شدت دشوار است. دوره‌های درسی پیش‌داوری «ناخودآگاه» یا «ضمنی» ممکن است مفید باشد، اما این دوره‌ها توضیح نمی‌دهند که پیش‌داوری‌ها از کجا نشئت می‌گیرند، و ضرورتاً آن‌ها را از میان برنمی‌دارند.
آیا می‌توان سوگیری‌های خود را اصلاح کرد؟ اگر پاسخ مثبت است، پس چرا این همه طرح‌‌های گوناگون هنوز نتوانسته‌اند تغییر محسوسی ایجاد کنند؟
کتاب‌های بی‌شماری به بررسی شیوه‌های متعدد بروز پیش‌داوری پرداخته‌اند. آموزش کثرت و تنوع به اقدام مهم و بزرگی تبدیل شده است. اما غلبه بر پیش‌داوری همچنان به‌شدت دشوار است. دوره‌های درسی پیش‌داوری «ناخودآگاه» یا «ضمنی» ممکن است مفید باشد، اما این دوره‌ها توضیح نمی‌دهند که پیش‌داوری‌ها از کجا نشئت می‌گیرند، و ضرورتاً آن‌ها را از میان برنمی‌دارند.
فرض کنید که مرتکب جرمی شده‌‌‌‌‌‌‌اید. اگر با اقتصادِ رفتاری آشنا باشید، آرزو می‌کنید که دادگاهتان یا در اوایل وقت اداری تشکیل شود یا درست بعد از استراحتی زمان‌بندی‌شده مثل وقت صرف ناهار. در سال 2011 تحقیقی درباره‌ی 1000 حکم صادرشده توسط هشت قاضی نشان داد که بیشترین نرمش و اغماض در احکامی دیده می‌شود که در این ساعت‌ها صادر شده است.
شیوع ویروس کرونا، بیکاریِ فزاینده، افزایش نابرابری‌های اقتصادی، و تشدید وضعیت اضطراریِ تغییرات اقلیمی تنها ویژگی‌های مهم سال ۲۰۲۰ نبوده‌اند. جرائم ناشی از نفرت هم به طرز نگران‌کننده‌ای در سراسر دنیا افزایش یافته است.
جنیفر ابرهارت استاد روان‌شناسی در دانشگاه استنفورد، در کتاب تازه‌اش که به طور غیرمترقبه‌ای ژرف‌اندیشانه است به مرورِ پژوهش‌های جدید درباره‌ی کلیشه‌ها و سوگیری‌های ادراکی، به‌ویژه سوگیریِ نژادی در نظام عدالت کیفری، می‌پردازد.