عاشق شدن آسان‌ترین کار جهان است. اما همه می‌دانیم که عاشق ماندن می‌تواند یکی از دشوارترین کارها باشد. پس از این که خودمانی شدیم، چگونه می‌توانیم آن شور و شوق، آن حس اکتشاف بی‌پایان، را زنده نگاه داریم؟ چگونه آن هیجانی را که باعث جذابیت مطبوع دوران ماه عسل می‌شد، حفظ کنیم؟
در هفت سال گذشته، کردها دستاوردهای بسیاری داشته‌اند. نظامی سیاسی تشکیل دادیم، دموکراسی‌ای با مشارکت توده‌های مردم که همه به آن راه داشتند و تفاوتی بین کردها، اعراب و سوری‌ها نبود. انقلابی در حقوق زنان به راه انداختیم که الهام‌بخش میلیون‌ها نفر از اعضای جنبش‌های سراسر جهان شده است. اکنون تمام این‌ها ممکن است از بین برود.
گستره‌ی توجه مدام کوتاه‌تر می‌شود. دیگر حوصله‌ی مطالعه‌ی درست و حسابی را نداریم. چاپ متون، فناوریِ منسوخی است و آینده به تورق کتاب‌های الکترونیکی و صفحات اینترنتی دارای اَبَرپیوند تعلق دارد. گوش دادن به کتابی صوتی به خوبی خواندن کتابی مناسب نیست. این استدلال‌ها امروزه زیاد شنیده می‌شوند، اما آیا صحت دارند؟
شفق تأکید دارد که آشپز خوبی نیست اما عاشق غذا خوردن و خواندن و نوشتن درباره‌ی آن است. می‌گوید «مردم می‌گویند در رمان‌هایم بیش از اندازه به غذا اشاره می‌کنم ...» اما دلیل خوبی برای این کار وجود دارد ــ یکی از بهترین استدلال‌ها علیه ...
بورِک، به رغم ادعای مدیحه‌سرایان امپراتوری، نه مختص عثمانی بود و نه خاص پایتخت. برای قرن‌ها، بورِک غذای ایلیاتی‌ها و کوچ‌‌نشینان بود. بر روی آتش اردوگاه‌ها پخته می‌شد و از پکن تا بارسلون، از مودنا تا مغرب در کوله‌پشتی‌ها حمل می‌شد. با وجود آن که به سفره‌ی خان‌ها و شاهان راه یافته بود اما شاهدی بر نسل‌ها مهاجرت، کشورگشایی و جابه‌جایی بود.
ماه گذشته، فردی مسلح در فروشگاهی در ایالت تگزاس به سوی مردم آتش گشود، ۲۲ نفر را کشت و بیش از ۲۰ نفر را زخمی کرد. پاتریک کروسیوس، سفیدپوستی ۲۱ ساله، چند دقیقه پیش از این کشتارِ جمعی بیانیه‌ای سرشار از نفرت و ضدیت با مهاجران در اینترنت منتشر کرده بود. در این بیانیه به «جایگزینی عظیم» اشاره شده است، نظریه‌ی توطئه‌ای که...