دستاوردهای جامعهمان را باور کنیم
پرستو فروهر
همهی این بحرانهای هولناک و هزاران درد و فلاکتِ دیگر در عرصههای گوناگونِ زندگی، دستپختِ حکومتی است که بیزاری و بریدگی از آن در قطعیتی آشکار موج میزند ــ آنقدر همهگیر و عیان که نیاز به بیان ندارد.
همهی این بحرانهای هولناک و هزاران درد و فلاکتِ دیگر در عرصههای گوناگونِ زندگی، دستپختِ حکومتی است که بیزاری و بریدگی از آن در قطعیتی آشکار موج میزند ــ آنقدر همهگیر و عیان که نیاز به بیان ندارد.
نظم جدیدی در حال ظهور است ــ نظمی که میتوانیم آن را مدرنیتهی دیجیتال بخوانیم. در اینجا هدف ما بررسی بنیادهای معرفتشناختی مدرنیتهی دیجیتال است: شیوههای شناختن، سخن گفتن و تخیل کردنی که تعیینکنندهی این عصرند.
وقتی گذار از دوران سرکوب آغاز میشود، «گذشته» پرسش دشواری را در برابر جامعه قرار میدهد. اکنون جامعهای که سالها در معرض سرکوب و خشونت بوده باید تصمیم بگیرد که با آمران و عاملان جنایتها چه کند. ببخشد؟ فراموش کند؟ مجازات کند؟
در بازهی زمانی ۲۰۱۲-۱۹۵۰، ۴۷۳ رهبر خودکامه قدرت را از دست دادند و ۶۹ درصد از آنان تبعید، زندانی یا کشته شدند. خودکامگان در چه شرایطی سقوط میکنند و پس از آن چه بر سر کشور میآید؟
بشر برای پیش رفتن باید به عقب بنگرد. در عصری مبتلا به بحرانهای گوناگون سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، مطالعهی تاریخ میتواند تخیل را برانگیزد، افق دید را گسترش دهد و به ما کمک کند که از قفس حال رها شویم و آیندههای متفاوتی را در نظر مجسم کنیم.
چالشی که پیش روی ما قرار دارد این است که چگونه راهی پیدا کنیم تا قبل از آن که خیلی دیر شود، اشتیاق و آرزوهای حقوق بشری را بدون آن که صرفاً متکی به حمایت غرب باشیم، در نظام بینالملل جاری کنیم.