عرب‌ها، ارامنه، کردها، کلیمیان، بلوچ‌ها، زرتشتیان، ترکمن‌ها و دیگر ایرانیانی که فارس و مسلمانِ شیعه نیستند، چه سهمی از ادبیات داستانی مدرن در ایران دارند و چه تصویری از آنها در ادبیات ارائه شده است؟
شیوع ویروس کرونا، بیکاریِ فزاینده، افزایش نابرابری‌های اقتصادی، و تشدید وضعیت اضطراریِ تغییرات اقلیمی تنها ویژگی‌های مهم سال ۲۰۲۰ نبوده‌اند. جرائم ناشی از نفرت هم به طرز نگران‌کننده‌ای در سراسر دنیا افزایش یافته است.
روشنفکر لبنانی، جبران خلیل جبران، درست می‌‌‌‌‌‌گفت که «آنانی که با جوهر مینویسند شبیه به آن‌هایی نیستند که با خون دل مینویسند.» و نویسندگان فمینیست عرب بهترین مصداق این گفته‌اند.
پنجشنبه ۱۲ تیر مراسم دهمین دوره‌ی جایزه‌ی شعر ژاله اصفهانی با حضور شاعران و هنرمندان و علاقه‌مندان به شعر و ادبیات از نقاط مختلف جهان به صورت آن‌‌لاین برگزار شد. این جایزه که یکی از برنامه‌های بنیاد فرهنگی ژاله اصفهانی در لندن است هر سال در دو بخش شعر کلاسیک و آزاد، به شاعران جوان فارسی‌زبان ایرانی، افغانستانی و تاجیکستانی که کمتر از ۳۰ سال سن دارند تعلق می‌گیرد.
وقتی برتراند راسل مُرد در ایران برای گزاره‌ای که می‌خواست خبر این مرگ را بدهد اتفاق عجیبی افتاد. در مورد کسی که کتاب «چرا مسیحی نیستم» را نوشته بود باید چه می‌نوشتند؟ او جان به جان‌آفرین تسلیم کرد! این یعنی او اکنون به نزد دادار بی‌همتاست. اما این نظر کسانی است که به جان‌آفرین اعتقاد دارند و او نداشت، که مسیحی نبود. اگر این طور می‌نوشتند خبر مرگ او را برخلاف نظر او داده بودند.
برای نیرمال ورما (۲۰۰۵-۱۹۲۹)، نویسنده‌ی هندی، شهر پراگ دروازه‌ی ورود به ذهنیت اروپایی از راهی سوای زبان انگلیسی بود. حتی پس از بازگشت ورما به هند در دهه‌ی ۱۹۷۰ و توجه بیشتر او به هویت هندی، فرهنگ و ادبیات اروپایی جایگاه ویژه‌ی خود را در آثار او حفظ کرد.