گفتگوی عمومی فرانسویان درباره‌ی اسلام اخیراً موجی از مناقشات را در سطح بین‌المللی به راه انداخته است. اغلب فرانسویان نمی‌دانند تاریخ ارتباط آنها با اسلام چقدر طولانی است و اغلب آن را به چند دهه‌ی اخیر محدود می‌دانند که طی آن اسلام در فرانسه به دین دوم تبدیل شد و از پروتستانتیسم و دین یهود پیشی گرفت.
عراق در چند دهه‌ی گذشته دگرگونی‌های بزرگی، از جمله جنگ با ایران و کویت، تحریم‌های اقتصادی، سقوط حکومت صدام حسین در پی حمله‌ی آمریکا، و قدرت گرفتن اسلام‌گرایان، را از سر گذرانده که هر یک به نوعی عرصه‌ی زندگی فردی و اجتماعی را بر زنان عراقی تنگ‌تر کرده است. نادیا محمود، فمینیست عراقی، که از اعضای هسته‌ی مرکزیِ حزب کارگر عراق است، فراز و فرودهای وضعیت زنان عراقی را در گفتگو با فاطمه مسجدی و بابک مینا شرح داده است که در ادامه خلاصه‌ای از آن را می‌خوانید.
نواندیشان اسلامی در ایران چه دیدگاه و تعاملی با آیین‌های بابی و بهائی دارند، و ورای توجه به حقوق شهروندی بهائیان در سال‌های اخیر، چقدر با تاریخ و اندیشه‌های بابی و بهائی، آشنایی دارند؟ این شناخت تا چه حد ضروری است؟ این پرسش‌ها را با صدیقه وسمقی، اسلام‌پژوه و تحلیل‌گر مسائل اجتماعی، مطرح کرده‌ایم.
انتشارات وان‌ورلد (ONEWORLD)، نشر مستقلی که توسط نوین دوستدار و ژولیت میبی در لندن اداره می‌شود، در سال‌های اخیر به نامی پرآوازه در بازار نشر تبدیل شده و بسیاری از کتاب‌هایش به موفقیت‌های درخشانی دست یافته‌اند که از آن جمله می‌توان به دریافت جایزه‌ی بوکر به صورت پیاپی در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ اشاره کرد. این زوج ایرانی-بریتانیایی وان‌ورلد را با این نیت راه‌اندازی کردند که بتواند موضوعات مهم اجتماعی را در قالب کتاب‌هایی غیرتخصصی به زبان ساده و روشن برای مخاطب عام ارائه دهد، با نوین دوستدار درباره‌ی مجموعه کتاب‌های «آفرینندگان جهان اسلام» گفتگویی داشتیم. این مجموعه که تا کنون ۳۸ جلد از آن منتشر شده در قالب کتاب‌هایی کوتاه به معرفی چهره‌های تأثیرگذار دنیای اسلام می‌پردازد.
بر حسب شاخص‌های جامعه‌شناختی، تغییر در رفتارهای دینی و باورهای جمعیت‌های محلی اصلاً به اندازه‌ای نیست که انتصاب عنوان «پساسکولار» را بر این جوامع موجه سازد. اوج گرفتن روند دین‌داریِ غیرسازمان‌یافته و دین‌داری به شیوه‌ی معنویت‌گرایی در حدی نیست که کاهش عضویت در جوامع عمده‌ی دینی را جبران کرده باشد.
هدف جنبش بابی ورود ایران به ساحت اجتماعی و جهانی تازه، یک جهان‌بینی نوین و همچنین اندیشه و دنیایی جدید بود؛ دنیایی که تاریخی به شدت ظالمانه و جهانی به شدت ظلمانی در آن به پایان می‌رسد.