«چهرهی مطبوعات معاصر»؛ یک مرجع بیهمتا
سیروس علینژاد
چهرهی مطبوعات معاصر عنوان کتابی است که در سال ۱۳۵۱ منتشر شده و هرگز تجدید چاپ نشده است. پس چرا حالا به سراغ آن رفتهام و دربارهاش مینویسم؟ چون یک کتاب مرجع است و کتابهای مرجع کهنه نمیشوند.
یک زندگی تمام عیار فرهنگی؛ کتاب خاطرات ایرج افشار
سیروس علینژاد
سیزده سال پس از مرگ، با انتشار خاطراتش؛ این دفتر بی معنی، ایرج افشار بار دیگر در میان ماست؛ با این تفاوت که این بار کمحرفی و بیحوصلگیِ همیشگی را کنار گذاشته، و زندگی خود را از اول تا آخر، با چهرهای گشاده روایت میکند.
چگونه رامونا کوئیمبی به نسلی از دختران بیباکی آموخت
ریچل ورونا کُوت
شاید یکی از سازشناپذیرترین دختربچههای قهرمان در قرن بیستم پیپی جوراببلند، مخلوق ادبیِ آسترید لیندگرن، نویسندهی سوئدی باشد.
کاسبکاران نظامی را چگونه باید شناخت؟
کریستینا مانی
تحولات سیاسی مانند روند دموکراسیسازی در کشورهای آمریکای لاتین چه تأثیری بر فعالیتهای اقتصادی نظامیان داشته است؟ چرا آزادسازی اقتصادی در کشورهایی فعالیت اقتصادی نظامیان را شتاب داد و در کشورهای دیگری مانع آن شد؟ سود نظامیان از فعالیتهای اقتصادیشان دقیقاً در کجاست؟
در دفاع از زن خانهدار
الهه رضوی
بر اساس آمار سال ۱۴۰۰، شمار زنانِ خانهدار در ایران ۲۱ میلیون نفر است. آیا میتوان همهی آنها را به تنبلی و بیمسئولیتی و مصرفکنندگی متهم کرد؟
پرندهی صحرای بیدرخت؛ نگاهی به مجموعهی شعر «درخت نام اوست»، سرودهی سپیده رشنو
منصوره شجاعی
پای چشمانش هنوز کبود بود وقتی جلوی دوربین صداوسیمای جمهوری اسلامی از حالِ خوبِ خودش و رفتار خوبِ بازجویانش در زندان میگفت.
جبار باغچهبان، مؤسس کودکستان و مدرسه ناشنوایان
پرویز نیکنام
باغچهبان به گردن فرهنگ این کشور حق فراوان دارد و پس از مرحوم حاج میرزا حسن رشدیه بسیار بیش از او کوشید و راه تعلیم الفبا را که از دشواریهای تعلیم بود بسیار آسان کرد.
چرا تا کنون به توافقی برای حل مشکلات جهانی دست نیافتهایم؟
ای. سی. گریلینگ
آیا ما انسانها میتوانیم بر سر ارزشهایی توافق کنیم که به ما اجازه خواهند داد با خطرات فراوانی که خود و سیارهمان با آن مواجهایم مقابله کنیم؟ منظورم همهی ما است، زیرا هیچ گروه یا ملتی از این مشکلات در امان نیست.
در ستایشِ خواندن و داستان
ماریو بارگاس یوسا
این متن برگردانِ گزیدهای از سخنرانیِ ماریو بارگاس یوسا است بههنگام دریافت جایزهی نوبل ادبیات در سال ۲۰۱۰.
تلاش کنیم تا دستکم انسانیتِ خود را از دست ندهیم
الکسِی گورینوف
«پاسخهایم را در شرایطی بهشدت دشوار، در میان دهها زندانی، با سری خمیده روی زانوانم نوشتهام.»
شهلا لاهیجی، ناشری علیه سانسور و همگام با جنبش زنان
مریم فومنی
در سال ۱۳۶۳ وقتی شهلا لاهیجیِ چهلویکساله انتشارات روشنگران را تأسیس کرد، نه تنها صنعت نشر ایران کاملاً مردانه بود بلکه زنان به سرعت و با خشونت در حال حذف شدن از عرصهی عمومیِ بودند.
پرویز ناتل خانلری، خدمتگزار فرهنگ و ادب ایران
پرویز نیکنام
از نظر خانلری مهمترین وظیفهی دولت فراهم آوردن «تمام وسایل ممکن در باسواد کردن مردم» است.
زنان روزنامهنگار پیشگام؛ قلمی که هرگز بر زمین نمیافتد
نزهت بادی
با پیدایش جنبش آزادیخواهیِ زنان در دوران مشروطه، آنان نیز پا به فضای مطبوعات گذاشتند و به انتشار روزنامه و نشریه برای زنان پرداختند.
آنگاه که سوگواری را پایانی نیست
مارتین دابلیو آنگلر
بیست سال پس از مرگ کلودیا، مادرم هنوز میگفت: «وقتی خواهرت مرد، تکهای از وجود من هم با او مرد. من دیگر هرگز سالم و سرحال نخواهم شد.»
اگر پیشگامان حقوق بشر امروز زنده بودند چه میگفتند؟
فیلیپ سندز
امروز پس از گذشت ۷۵ سال چطور باید سالگرد تصویب «اعلامیهی جهانی حقوق بشر» و «میثاق منع و مجازات نسلکشی» را گرامی داشت؟
چکمهپوشانِ چرتکهبهدست: چرا و چطور باید نظامیان را از اقتصاد بیرون کرد؟
علیرضا اشراقی، رؤیا ایزدی
تقریباً یکچهارم کشورهای جهان نظامیانی دارند که هم با چکمه و هم با چرتکه سروکار دارند. با این حال، مطالعات انگشتشماری دربارهی پدیدهی حضور نظامیان در اقتصاد، نحوهی عملکرد اقتصادی و نتایج این فعالیتها، و تأثیری که در روابط و ساختار قدرت به جای میگذارد انجام شده است.
نمایش «آدم و حوا»؛ نخستین کُنشِ تئاتریکالِ زنان ایران با مضمونِ کشف حجاب
اسفندیار دواچی
نمایشنامهنویسِ «آدم و حوا» کسی نبود مگر میرزادهی عشقی. کسی که نه قصهی آدم و حوا را قبول داشت نه حجاب را.
«غریبهای در شهر خود»؛ تاریخ مردمیِ اشغالگری، جنگ و ویرانی در عراق
فرناز سیفی
در آوریل ۲۰۰۳، نیروهای ارتش آمریکا وارد بغداد شدند. چند عراقی در یکی از میدانهای اصلیِ شهر سعی میکردند که یکی از مجسمههای بزرگ صدام حسین را پایین بکشند.