تجربه‌ی یک‌سال گذشته‌ی ما در مواجهه با ویروس عالم‌گیر کرونا چگونه جهان را تغییر خواهد داد؟ چه تاثیری در سیاست، اقتصاد، تجارت، ارتباطات، آموزش، بهداشت و درمان، فرهنگ و هنر، فضاهای شهری، سفر، تولید و مصرف غذا، زندگی فردی، روابط اجتماعی، و همه‌ی جنبه‌های دیگر زندگی ما خواهد داشت؟ صفحه‌ی ویژه‌ی آینده‌ی مشترک به بررسی پیامدهای کرونا برای جهان و آینده ایران می‌پردازد.
چگونه می‌توان سیاست و اخلاق را با یکدیگر آشتی داد؟ امنیت جمعی به چه معناست و چه خطراتی صلح و آینده‌ی بشر را تهدید می‌کند؟ جهانی شدن ناموزون چیست و چه ارتباطی با خیزش پوپولیسم و افول دموکراسی در جهان دارد؟
کارشناسانْ کرونا را سمّ مهلکِ شکافِ جنسیتی و تهدیدگر دستاوردهایی می‌دانند که طی دهه‌ها تلاش به دست آمده بود. زنان در پساکرونا با چه جهانی روبرو خواهند شد؟ در بخش چهارم از مجموعه پادکستِ «یک متر و نیم» نعیمه دوستدار روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان در سوئد در این باره می‌گوید.
در بخش سوم از مجموعه پادکستِ «یک متر و نیم» اعظم بهرامی، روزنامه‌نگار و فعال حقوق کارگری در ایتالیا، از دورنمای کلی وضعیت کار در پساکرونا می‌گوید.
در مورد رابطه‌ی شهر و همه‌گیری چه می‌دانیم؟ آیا فهم ما از فضا و شهر تغییر کرد؟ آیا شهرها در پساکرونا تغییر می‌کنند؟ آیا می‌توان شهرها را در برابر ویروس‌های کشنده مقاوم ساخت؟ در بخش پنجم از مجموعه پادکستِ «یک متر و نیم» این پرسش‌ها را با سامان سیف، معمار و شهرساز و فارغ‌التحصیل رشته‌ی طراحی و برنامه‌ریزی استراتژیکِ شهری از دانشگاه لووَن بلژیک در میان گذاشتیم.
کتاب جنگ‌های تجاری، جنگ‌های طبقاتی‌اند نگرشی موشکافانه به اقتصاد جهانی است که بر مبنای تحلیلی دقیق و شرحی روشن فراهم آمده است. این کتاب بررسی بسیار خوبی از نیروهایی است که در پس تنش‌ها و تجارت جهانی وجود دارند.
بر اساس آخرین برآورد صندوق بین‌المللی پول، واکسیناسیون 40 درصد از جمعیت جهان تا پایان سال جاری و 60 درصد آن تا میانه‌ی سال 2022، فقط 50 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت.
در ماه دسامبر سال ۱۹۶۸ گرت هاردین، بوم‌شناس و زیست‌شناس، مقاله‌ای با عنوان «تراژدی منابع طبیعی عمومی» در نشریه‌ی ساینس منتشر کرد. مدعای او ساده و خالی از هر نوع ملاحظه‌کاری بود: انسان‌ها وقتی به حال خود رها شوند، آن‌قدر با یکدیگر بر سر منابع رقابت می‌کنند تا منابع به اتمام برسند.
ما ــ پیر و جوان، شهروند و مهاجر ــ وقتی می‌توانیم به بهترین شکل عمل کنیم که با یکدیگر همکاری کنیم. در واقع، تنها راه بقا این است که پشتیبان یکدیگر باشیم و از تاب‌آوری و تنوع سیاره‌ای که خانه‌ی ماست، پاسداری کنیم.