ادبیات ایران پس از انقلاب چندان «جهانی» نبوده است و در حاشیهی ادبیات جهانی قرار دارد. با این حال، این ادبیات با شماری از بسترهای ادبی جهان (فرانسوی، آلمانی، آمریکایی و غیره) گفتوگو و تبادل دارد.
این مجموعه شامل اسنپشاتهایی از حال و هوای شهری و اجتماعی دهههای ۷۰ و ۸۰ شمسی است که به عنوان منبعی برای پژوهشگران و علاقهمندان به تاریخ معاصر ایران، مورد توجه قرار گرفته است. این ویدئو گفتگوییست با ساسان فارسانی دربارهی این آرشیو.
«چرا شروع به داستاننویسی کردم؟ واقعیت این است که نوشتن داستان، مقاومت شخصیام علیه وضعیت بسیار دشوار و شکنجهواری بود که اسمش زندان است.»
در این سلسله درسگفتارها، عباس امانت، استاد بازنشستهی تاریخ در دانشگاه ییل، درباره ساختارهایی در تاریخ ایران صحبت میکند که به باور او از قرنها پیش تا امروز پایدار مانده و زندگی ایرانیان را شکل داده است.
ایران در یکصد سال اخیر بهویژه در نیمهی اول قرن گذشته چهرهی تأثیرگذار کم نداشته است. فهرست این چهرهها در عرصههای مختلف طولانی است. برخی از مردان و زنان پیشرو با پشتکار و علاقه در زمانهی غلبهی سنت، نهادهایی پایه گذاشته و منابعی فرهنگی تولید کردند که نسل جدید هنوز از آنها بهره میبرد...
دانشکده تحریریهی مستقلی است که با همکاری آسو به انتشار پژوهشهای دانشگاهی در حیطهی علوم اجتماعی و انسانی میپردازد. دانشکده میکوشد منتخبی از منابع پژوهشی را گرد آورد که بهروزند، کمتر در فضای فارسیزبان شناخته شدهاند و میتوانند به شناخت مسایل اجتماعی امروزِ ایران کمک کنند. دانشکده بهجای ترجمهی کامل متون دانشگاهی که معمولاً طولانی و پیچیده نوشته شده، جان کلام نویسندگانِ آنها را در مقالهای کوتاه و ساده توضیح میدهد.
