.
روان‌شناسان تکاملی و اجتماعی به ما می‌گویند که انسان‌ها تمایلی عمیق و ریشه‌دار به اعتماد نکردن به «دیگری» دارند، یعنی به مردمی که به گروه یا اجتماع ما تعلق ندارند. اما یادآوری می‌کنند که سرشت ما جنبه‌ی به همان اندازه مهم دیگری هم دارد.
.
در میان خویشاوندان نزدیک ما در جنس حیوان، فقط نوع انسان است که دارای پدری همدل و شریک در زندگی کودک است. چرا فرایند تکامل، پدر ازخودگذشته را مطلوب دانسته و ترجیح داده است؟
.
از «پیمانکاری فرهنگی» و همکاری انسان‌شناسان با ارتش آمریکا چه می‌دانیم؟ آیا مشارکت متخصصان علوم اجتماعی در طرح‌های نظامی از نظر اخلاقی روا است؟
.
سرشت انسان به جنگ گرایش دارد یا به صلح؟ زیست‌شناسی تکاملی در این باره چه می‌گوید؟ آیا یافته‌های زیست‌شناسان و روان‌شناسان را می‌توان به کل نوع بشر تعمیم داد؟