تب‌های اولیه

زنان بدون مردان

عرفان ثابتی

از پدرسالاری در افغانستان تا انزوای عاطفی در نیوزیلند و محرومیت از حق رأی در سوئیس، و از خشونت جنسی در جمهوری دموکراتیک کنگو و کلمبیا تا بنیادگرایی دینی در عربستان سعودی، زنان با مشکلات و تبعیض‌های گوناگونی روبرو بوده و هستند. عرفان ثابتی به مناسبت روز جهانی زنان به معرفی شش فیلم جدید داستانی و مستند پرداخته که در جشنواره‌های بین‌المللی درخشیده‌اند.

نیلوفر بیضایی: سیمای زن هنرمند در تبعید

امید رضایی

اولین چیزی که معمولاً با شنیدن نام «نیلوفر بیضایی» به ذهن می‌رسد این است که او دختر «بهرام بیضایی» است. این وضعیت از جهتی یک مزیت فرهنگی به نظر می‌رسد، و از جهت دیگر سایه‌ی پدر را روی هویت شخصی او می‌اندازد. با این حال، نیلوفر بیضایی توانسته، با نمایش‌نامه‌هایی که نوشته و روی صحنه برده، نام خود را به عنوان یک هنرمند برجسته‌ی ایرانی به ثبت برساند.

 

برابری زن و مرد؛ نظر و عمل

مینا یزدانی

برابری زن و مرد، یکی از آموزه‌های بنیادیِ بهاءالله شارع آیین بهائی بود، و عبدالبهاء که پس از او رهبری جامعه‌ی بهائی را به عهده گرفت درباره‌ی آن بسیار گفته و نوشته، و عملاً در اداره‌ی امور بهائیانِ جهان به ‌کار بسته است. این نوشته مروری است کوتاه بر گفتار، نوشتار و کردار او در این زمینه.

زندگی پناهجویان یزیدی در اردوگاه‌ها

پس از اشغال سنجار توسط «دولت اسلامی» هزاران یزیدی به کوه‌های اطراف در اقلیم کردستان در شمال عراق رهسپار شدند تا شاید سرپناهی بیابند. فکر و ذکر این پناهجویان پیش دختران‌شان است که در اختیار «دولت اسلامی» اند.

زنان خانه‌دار آمریکایی که در شوروی به دنبال آزادی می‌گشتند

جولیا میکِنبرگ

در دهه‌ی ۱۹۲۰، گروهی از زنان خانه‌دار آمریکایی، برای دست یافتن به آزادی و زندگی آرمان‌شهری، به اتحاد جماهیر شوروی مهاجرت کردند. با وجود تلاش آن‌ها برای کمک به ساختن «آرمان‌شهر» شوروی، اکثر این زنان در مواجهه با خشونت، استبداد، و سرکوب حاکم بر آن جامعه سرخورده شدند.

زنان گزارشگر جنگ در سوریه

زینا ارهام اهل سوریه است. وقتی در سال ۲۰۱۱ بحران سوریه آغاز شد، در لندن مشغول تحصیل در رشته‌ی خبرنگاری بود. بعد در بی‌بی‌سی شروع به کار کرد. یک بار در بحبوحه‌ی جنگ که برای تهیه گزارشی مستند به سوریه رفته بود تصمیم گرفت کارش را رها کند و به سوریه برگردد. و چون متوجه شده بود که فضای خبرنگاریِ بحران سوریه کاملاً مردانه است، تصمیم می‌گیرد دوره‌های آموزش خبرنگاری برای زنان برگزار کند، اما خیلی زود با موانع سختی روبرو می‌شود.

 

تا به کی در افسوس

یکی از اولین آثار موسیقی در ایران که در دفاع از حق زنان و مخالفت با حجاب ساخته شده تصنیف قدیمی و انقلابی دختران سیروس است. این ترانه نزدیک به یک قرن پیش در دوره‌ی مشروطه سروده شده و چندین اجرای مختلف داشته است، اما سراینده و آهنگساز آن هنوز ناشناس‌اند، شاید چون زمانی که ساخته شد از ترس واکنش متعصبین مصلحت دیدند که ناشناخته بمانند. داستان دختران سیروس را در این گزارش از آسو ببینید.