در سال ۱۹۳۰، یک سال پس از شروع رکود اقتصادی، جان مینارد کینز تصمیم گرفت تا در مورد امکانات اقتصادی برای نوه‌هایش بنویسد. به رغم اندوه فراگیر ناشی از فروپاشی نظم اقتصادی جهانی، این اقتصاددان بریتانیایی خوش‌بین باقی ماند، و اعلام کرد «رکود اقتصادی حاکم بر جهان... ما را از دیدن واقعیت‌های آشکار باز داشته است». او در جستار خود پیش‌بینی می‌کند که تا صد سال دیگر، برای مثال تا سال ۲۰۳۰، جامعه آن‌قدر پیشرفت کند که آدم‌ها به ندرت محتاج کار باشند.
بسیاری از قوانین اساسی دموکراتیک از ما در برابر هجوم ناخواسته به مغز و جسم‌مان محافظت می‌کنند. این قوانین همچنین تقدس ویژه‌ای برای آزادی فکر و حریم خصوصی ذهنی قائل‌اند. به همین دلیل است که استفاده از داروهای نوروشیمیایی که در عملکرد شناختی فرد اختلال ایجاد می‌کنند بدون اجازه‌ی شخص ممنوع است، مگر این که این کار از نظر پزشکی موجه باشد.
هفته‌ی گذشته دولت چین با انتشار گزارشی کوشید تا رفتار خود با اقلیت مسلمانِ اویغور این کشور را توجیه کند. دهه‌هاست که دولت چین تلاش می‌کند تا روایت خود از ایالت سین‌کیانگ، واقع در شمال غربی چین، را به کرسی بنشاند. اکنون نزدیک به ۱.۵ میلیون نفر در اردوگاه‌های کار اجباری در این استان زندانی هستند.
امروز همه می‌دانند که نخست‌وزیر صربستان زنی همجنس‌گرا است و نخست‌وزیر مرد ایرلند هم با سربلندی از همجنس‌گراییِ خود حرف می‌زند. همین امر در مورد مدیر عامل اپل و تعداد زیادی از سیاستمداران، تاجران، هنرمندان و دانشمندان صادق است با این حال دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم که آزادی اقلیت‌های جنسی حتماً در سراسر جهان گسترش خواهد یافت و سرانجام به عربستان سعودی و برونئی هم خواهد رسید. در واقع، وقوع واکنش‌های منفیِ همجنس‌گراهراسانه حتی در لیبرال‌ترین کشورها نیز محتمل است.
کتاب‌خانه‌ها هم مثل خیلی مکان‌ها و پدیده‌های دیگر، سویه دیگری هم دارند که برای بعضی نه تنها خوشایند نیست، که ترسناک است و اضطراب‌آور. وقتی اینترنت فراگیر شد، فرض ابتدایی این بود که اضطراب کتاب‌خانه کاهش پیدا خواهد کرد. واقعیت اما از جنس دیگری است. حالا دیگر تایپ یک کلیدواژه و یک کلیک برای جستجو در گوگل، ده‌ها صفحه نتیجه را جلوی چشم متقاضی می‌گذارد.
در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری برزیل، آدم‌های اهل فناوری به شکل مستقیم و غیرمستقیم از سوی کارزار انتخاباتی هر دو رقیب اصلی استخدام شدند تا با استفاده از واتس‌اَپ و ابزارهایی که امکان ارسال هم‌زمان یک پیام مشخص را به صدها هزار کاربر می‌دهد، تلفن‌های همراه میلیون‌ها شهروند برزیل را بمباران خبری کنند. بمبارانی که بسیاری از اخبارش یا از بیخ‌وبن جعلی و دروغ بود، یا تنها بخشی از واقعیت بود.