این قسمت نهم و پایانیِ غذایای ایرانی است. فهیمه خضر حیدری در این قسمت از رابطه‌ی یاد و خاطره با عطر و بو و مزه‌ی غذاها می‌گوید؛ مزه‌ها و بوها که بی‌فاصله، بی درنگْ یادها را زنده می‌کنند و خاطره‌های مبهمِ دور را احضار می‌کنند.

فهیمه خضر حیدری این هفته در غذایای ایرانی درباره‌ی غذا و آشپزی و فرهنگ خوراک و آداب سفره در شاهنامه‌ی فردوسی حرف می‌زند. اگر بخواهیم نان و نمک را در خوان‌های رنگین شاهنامه دنبال کنیم به کجا می‌رسیم؟ میان آن همه رزم و بزم آیا خبری از آداب سفره‌ی ایرانیان هم هست؟ خوالیگران شاهنامه چه کسانی هستند؟ و هنر و فن و کیمیای آشپزی از کجا در شاهنامه آغاز شده است؟ 

در هفتمین قسمت از غذایای ایرانی فهیمه خضر حیدری درباره‌ی کتاب‌های آشپزی یا به قول دکتر علی بلوک‌باشی آشپزی‌نامه‌ها و آشپزی‌نامه‌نویسان حرف می‌زند. از نادرمیرزای قاجار گرفته که احمد مجاهد، استاد ادبیات فارسی و نسخ خطی، نسخه‌ی خطی کتاب آشپزی او را تصحیح کرد و در دسترس کتاب‌خوان‌های ایرانی قرار داد تا فهیمه اکبر و رزا منتظمی و البته نجف دریابندری.

قسمت ششم غذایای ایرانی درباره‌ی آشپزخانه است، خوش‌مزه‌ترین، گرم‌ترین و شادمانه‌ترین جای جهان. در آشپزخانه خبری از گریه نیست مگر این که پای پیاز در میان باشد. توی آشپزخانه ما گرم می‌شویم، دنج می‌شویم و دور هم جمع می‌شویم، اینجا آشپزخانه است. ما اینجا زندگی می‌کنیم، می‌خندیم و می‌رقصیم…

فهیمه خضر حیدری در قسمت پنجم غذایای ایرانی از غذا و مهاجرت و از آشپزی و مهاجران می‌گوید. این قسمت از غذایای ایرانی به ایرانیان مهاجر تقدیم شده است. ایرانیان مهاجری که با دستور غذای‌ قرمه‌سبزی و کشک و بادمجان، ایران را با خودشان به همه جای دنیا بردند.

قسمت چهارم «غذایای ایرانی» به احمدرضا احمدیِ شاعر تقدیم شده است، او که هر کاری می‌کند شعر است و شعرهایش پر است از فنجان چای و غروب جمعه. در این قسمت با کسانی حرف زده‌ایم که رؤیای کنج آشپزخانه‌شان را گسترش داده‌اند و به یک حرفه‌ی موفق بدل کرده‌اند. قیمه‌نثار را هم سر میز بردیم و تعارف کردیم. نوش جان. 

سلسله پادکست‌های «غذایای ایرانی» کاری است از فهیمه خضر حیدری. اگر به غذا به مثابه امر فرهنگی علاقه‌مندید، اگر غذا برای شما هم چیزی فراتر از غذا؛ و آشپزی برای‌تان رفتاری دل‌پذیرتر از صرفاً سرهم کردنِ چیزی برای سیر شدن است، دعوت می‌کنیم این پادکست را دنبال کنید.