همزمان با سی وچهارمین جشنواره‌ی موسیقی فجر، اجرایی در خیابان داشتم در مقابل تالار وحدت، اجرای ناله سرکن. اجرایم برای صداهایی که برای خواندن ترکِ وطن می‌کنند، برای نگاه پرحسرت دختر نوازنده‌ی اصفهانی که پارسال نگذاشتند روی صحنه برود، و برای تمام زنان سرزمینم بود که لالایی‌هایشان هم بی صداست.
ماهان اصفهانی نوازنده و موسیقیدانی است که مأموریتی برای خود معین کرده است: «تا زمانی که هارپسیکورد مثل سازهای دیگر شناخته نشود، کار من تمام نشده است!» اصفهانی در تهران به دنیا آمده اما در آمریکا بزرگ شده است و حالا در پراگ زندگی می‌کند. او ۳۴ سال دارد و در حال حاضر سال فوق‌العاده‌ای را پشت سر می‌گذارد.
موسیقی جاز، به عنوان هنری غربی، در دوران «جنگ سرد» و نیمه‌ی دوم قرن بیستم تأثیر گسترده‌ای بر کشورهای غیرغربی، از جمله کشورهای عربی در خاورمیانه و آفریقا، گذاشت. این مقاله، با معرفی هنرمندان عربی که از این موسیقی تأثیر پذیرفته‌اند، تاریخچه‌ی این تأثیرپذیری را مرور می‌کند.
یکی از اولین آثار موسیقی در ایران که در دفاع از حق زنان و مخالفت با حجاب ساخته شده تصنیف قدیمی و انقلابی دختران سیروس است. این ترانه نزدیک به یک قرن پیش در دوره‌ی مشروطه سروده شده و چندین اجرای مختلف داشته است، اما سراینده و آهنگساز آن هنوز ناشناس‌اند، شاید چون زمانی که ساخته شد از ترس واکنش متعصبین مصلحت دیدند که ناشناخته بمانند. داستان دختران سیروس را در این گزارش از آسو ببینید.
آیا می‌توان فرهنگ ایران و موسیقی راک اند رولِ غربی را همچون دو خط موازی دانست که هرگز به هم نمی‌رسند؟ از تأثیرپذیری هنرمندان نامداری نظیر اریک کلاپتُن، فِردی مِرکوری، ریچارد تامپسُن، نیکلاس روگ و پدرو آلمودوار از فرهنگ ایران چه می‌دانیم؟