هفته‌ی گذشته دولت چین با انتشار گزارشی کوشید تا رفتار خود با اقلیت مسلمانِ اویغور این کشور را توجیه کند. دهه‌هاست که دولت چین تلاش می‌کند تا روایت خود از ایالت سین‌کیانگ، واقع در شمال غربی چین، را به کرسی بنشاند. اکنون نزدیک به ۱.۵ میلیون نفر در اردوگاه‌های کار اجباری در این استان زندانی هستند.
آغاز ناگهانی اعتراضات هنگ‌کنگ که یک ماه استمرار یافته، ممکن است تنها دست‌درازی پکن نباشد بلکه تغییرات تکان‌دهنده‌ای در خود هویت هنگ‌کنگ نیز می‌تواند عامل آن باشد. اختلالات اقتصادی و موجی از مهاجرت هویت سنتی هنگ‌کنگ را تحت فشار شدیدی گذاشته است.
چیزی شبیه به معجزه بود. به چند نفری که در خیابان‌ها ایستاده بودند، تعداد بیشتری ملحق شدند. مردم با پای پیاده سراسر خیابان‌ها را پر کردند، و ناگهان بسیاری آنجا بودند. دست در دست هم شعار سر می‌دادند و ترانه می‌خواندند. در ۲۳ اوت...
امروز تیان‌آنمن میدانی بی‌روح است که سربازان، نیروهای پلیس مخفی و هزاران دوربینِ تشخیص چهره آن را زیر نظر دارند. فقط کافی است که از این سو به آن سوی میدان بروید و دو انگشت خود را به نشانه‌ی پیروزی بلند کنید تا چند ثانیه‌ی بعد شما را به زور کف خیابان بخوابانند و کشان‌کشان برای بازجویی ببرند. ۳۰ سال قبل، ما جیان، نویسنده‌ی چینی، پنج هفته را با معترضان در میدان تیان‌آنمنِ پکن گذراند. او در این مقاله از کسانی یاد می‌کند که در راه باورهایشان جان باختند.
در قرن بیست‌ویکم آثار زیانبارِ فساد ابعاد نگران‌کننده‌ای یافته است. فساد کلان و استفاده‌ی قدرتمندان از قدرت حکومتی برای چنگ انداختن خود و دوستانشان بر منابع گسترده، استبداد را تقویت می‌کند. قدرتمندان به‌شدت میل دارند که تا ابد در قدرت بمانند و به دزدی ادامه دهند؛ آنها بخشی از ثروت مسروقه را صرف رشوه و سرکوب مردم می‌کنند تا قدرت را در دست خود نگه دارند. این وضعیت به اقتصاد کشورهای مبتلا به فساد به‌شدت آسیب می‌رساند زیرا سرمایه‌ای را که باید صرف کارهای سازنده شود به حساب‌های بانکیِ نخبگان فاسد واریز می‌کند و به نابرابریِ توزیع ثروت دامن می‌زند.
مرکز شماره‌ی یک آموزش فنی و حرفه‌ای لیوپو را نمی‌توان نادیده گرفت. این مرکز به طور ناگهانی پیدا شد، اردوگاهی عظیم با مساحتی بیش از چند هکتار زمین زراعی. بیرون از این محوطه، که با دیوارهای سیمانی سفیدِ بلند، سیم خاردار و دوربین‌های نظارتی محاصره شده است، یک خودروی پلیس با چند نگهبانِ باتوم به دست گشت می‌زند. این مرکز، که در دو طرف یک بزرگراه قرار دارد، از بیشتر روستاهای اطرافش بزرگ‌تر است، و حدود 170 هزار متر مربع مساحت دارد. روی تابلوی سردر یکی از ساختمان‌ها نوشته شده است: «حراست از وحدت قومی».