گزارشی از میدان تحریر در قاهره، صحنه‌ی اعتراضات مردمی در مصر که امروز بعد از گذشت دوازده سال از انقلاب بهار عربی، چهره‌ی آن کاملاً تغییر کرده است.
پائولا رگو یکی از تأثیرگذارترین هنرمندان فیگوراتیو قرن بیستم است. آثار او را به علت کاوش عمیق و سرسختانه در مسائل مربوط به جنسیت، شورش و قدرت تحسین کرده‌اند.
نگاهی به زندگی گوهریک گازارسیان اولین زن پیانیست و آهنگ‌ساز در سرزمین‌های عثمانی و از پیشگامان جنبش زنان ارمنی
خمر‌های سرخ، سازمانی مائوئیستی که در سال‌های دهه‌ی هفتاد میلادی حدود پنج سال در کامبوج حکومت می‌کردند، فجایع بزرگی مرتکب شدند که یکی از آن‌ها پروژه‌ی «ازدواج اجباری» بود. زخم‌های این فاجعه هنوز هم برای بسیاری از مردم کامبوج باقی‌ست، و در سال‌های اخیر نمایشی از رقص در کامبوج اجرا می‌شود که دادخواهی و تسکینی برای این فاجعه است.
نگاهی به زندگی لیلا بدرخان، رقصنده‌ی توانای کُرد که در سال‌های آخر دوره‌ی عثمانی در استانبول به دنیا آمد، در اروپا تعلیم گرفت و در اپراخانه‌های مهم اروپا و آمریکا نمایش داد، اما دستگاه‌های حکومت ترکیه کوشیدند مانع شهرت او شوند.
شیخا ریمیتی خواننده‌ی اهل الجزایر است که با ترانه‌هایش به جنگ تابوهای جامعه رفته است. مشکلات زنان و محدودیت‌ها و رنج‌های آنان از جمله مضامین ترانه‌های اوست که دولت اسلامگرای الجزایر آن را برنتافت و او در سال ۱۹۷۸ ناچار به ترک وطن شد. اما حال در قلب شهر پاریس میدانی به نام اوست.