تأثیر ویرانگر تغییر اقلیم بر میراث تاریخی به شکل فزایندهای توجهها را به خود جلب کرده است. در برابر احتمال از دست دادن این میراث چه باید کرد؟ آیا باید پذیرفت که بناها و شهرهای تاریخی روزی در اثر سیل و افزایش سطح آب دریاها به زیر آب خواهند رفت؟
اینکه گذشته را مایهی شرم و عذاب وجدان بدانیم یا مایهی تسلی و حسرت، همیشه به استنباط ما از گذشته و عزم و ارادهی ما در این کار بستگی دارد، لااقل به این علت که آنچه امروز هویت گروهی خوانده میشود در اصل چیزی نیست جز مجموعهای از استنباطها از گذشته، همراه با مقداری مناسک و آداب و رسوم و داستان.
«بهاره (زهرا) گلشن»، پناهجوی ایرانی ساکن اردوگاه آپِلدورن در هلند، هم دونده است و صاحب مدال طلا در رشتهی سرعت و هم برای دستیابی به برابری حقوقی زنان و مردان در ایران دوندگیها کرده است که مپرس! مسلماً بی هیچ مدال!
کشور کوچک هلند، مبتکر و میزبان جشنوارههای بزرگی در عالم سینماست که از میان آنها میتوان به جشنوارههای روتردام، آمستردام و جشنوارهی فیلمهای کنشگرانه در لاهه اشاره کرد که این آخری به جشنوارهی «مسئله بر پرده» شهرت دارد.
هلند در قرن هفدهم به یکی از قدرتهای جهانی تبدیل شد و به لطف ثروت هنگفتی که کمپانیهای هند شرقی و غربی به بار آوردند در عرصههای تحقیق علمی و کوششهای هنری ترقی کرد. اما این دوران همراه با خشونتهای استعماری در مقیاس وسیع و فعالیت گسترده در تجارت بردگان بود.
امروزه، کاهش محکومیت حبس، هلند را با مشکلی غیرعادی مواجه کرده است: زندانهای هلند حتی پس از اجاره دادن بعضی از آنها به نروژ و بلژیک خالی مانده است. از سال ۲۰۱۴ تا کنون، ۲۳ زندان بسته شده یا به آسایشگاه موقتی، سرپناه و هتل تبدیل شده است.