این کتاب شامل صدها نامه‌ی نلسون ماندلا به نزدیکانش، دوستانش، و همچنین به مقام‌ها و مسئولانی می‌شود که زندانی‌اش کرده بودند. این نامه‌ها چهره‌ی مردی را به نمایش می‌گذارند که در پشت میله‌های زندان خردمندتر و کاردان‌تر شده است، کسی که هم به شکل دوراندیشانه‌ای تیزبین و هم به شکل فزاینده‌ای نسبت به دیگران بخشنده و بلندنظر شده است، از جمله نسبت به همان کسانی که مناصب قدرت را در حکومتِ اخلاقاً انزجارآور کشورش در اختیار داشتند.
دختربچه‌ها چه چیزهایی را دوست دارند؟ من لِگو را به عروسک ترجیح می‌دادم و، اگر می‌پرسیدند که می‌خواهم در بزرگی چه کاره شوم، می‌گفتم: کارآگاه یا خبرنگار. پدر و مادرم دانشمند بودند، و در نتیجه جنسیت‌زدگیِ خانواده‌ی ما کمتر از اکثر خانواده‌ها بود (من در دانشگاه هنر آموختم اما دو خواهرم بیوشیمی و ریاضیات خواندند). با این همه، در خانه‌ی ما هم صحبت از این بود که دخترها باید طور خاصی باشند و بنابراین همان طور هستند.
«ما سهم بیشتری می‌خواهیم.» این تک جمله‌ی ساده و کلیدی‌ای بود که الکساندرا برادسکی و ریچل کودر نِیل‌باف را ترغیب کرد تا پروژه‌ی «آرمان‌شهر فمینیستی» را شروع کنند. پروژه‌ای که حاصل آن کتابی شد از کارهای ۵۷ فمینیست و فعال برابری‌خواه که در قالب مقاله، داستان، شعر، گفتگو، طراحی و نقاشی جهان خیالی و آرمانی خود را تصویر و تخیل کردند.
از زمان تلاطم‌های دوگانه‌ی سال 2016، یعنی ترامپ و برگزیت، شاهد انتشار کتاب‌های فراوانی در توضیح این پدیده‌ها بوده‌ایم، به‌ویژه برای لیبرال‌هایی که از این دو رویداد تکان خورده و وحشت‌زده شده‌اند. جان بی. جودیس یکی از نخستین کسانی بود که به این حوزه وارد شد و درست پیش از انتخاب دونالد ترامپ به ریاست جمهوری، کتاب انفجار پوپولیستی را منتشر کرد که با استقبال گسترده‌ای روبرو شد.
وقفه‌ی کنونی در آهنگ پرشتاب حملات تروریستی فرصت مناسبی را ایجاد کرده تا به آینده‌ی تروریسم بیندیشیم. تروریسم، به شکل‌های گوناگون و تعاریف مختلف، یکی از ویژگی‌های جوامع سازمان‌یافته از بدو پیدایش تاریخ مکتوب بوده است. اکنون پژوهشگران تروریسم باید به این پرسش مهم پاسخ دهند که این پدیده در آینده به چه شکلی درخواهد آمد .مدافعان تندرو محیط زیست دستِ بالا را خواهند داشت یا مخالفان افراطیِ صنعتی‌شدن فزاینده یا دین‌داران متعصب یا ایدئولوژی کم‌طرفداری که هنوز ظهور نکرده است؟
«هدف من از نوشتن این کتاب این بود که غذاهای ایرانی رو به این‌ور دنیا بشناسونم و زیبایی‌های ایران، مردم ایران، فرهنگ و غذای ایران رو اونجور که واقعاً هست نشون بدم، نه آن‌جور که اینجا توی رسانه‌ها نشون میدن. می‌خواستم عشقم به غذای ایرانی، به کشورم، و به مردمم رو با بقیه در میون بگذارم.»