چندرسانه‌ای

چند ساعتی که گذشت میان دو کوه می‌رفتم و می‌ایستادم و نفسی تازه می‌کردم و سر می‌چرخاندم، صدای آواز گاهی به گوشم می‌رسید و این تنها نشانه‌ای بود که امیدوارم می‌کرد که به‌زودی می‌آیند، کمی که گذشت در آن سپید و سیاه برف و کوهستان نقاط کوچکی را دیدم که از کوه با سرعت پایین می‌آمدند، لیز می‌خوردند و پایین می‌آمدند، دوربین را روشن کردم و زوم کردم، خودشان بودند، کولبرهایی که بر روی گونی‌های زرد و نارنجی بزرگی نشسته بودند و از کوه به سمت پایین غلت می‌زدند.

میشل فوکو در سال ۱۹۶۶ بعد از انتشار کتاب نظم اشیاء، دیرینه‌شناسیِ علوم انسانی در مصاحبه‌ای با پی‌یر دومایه به بحث درباره‌ی نظراتش در این کتاب می‌پردازد. از جمله توضیح می‌دهد که چرا تأکید ژان پل سارتر بر فرد او را به مردی متعلق به قرن نوزدهم کرده است.

نادیا مراد به همراه دنیس موکویگی برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل ۲۰۱۸ شد. او در سخنرانی‌اش در اسلو گفت تنها جایزه‌ای در جهان که می‌تواند شرافت ما را بازگرداند عدالت و مجازات مجرمان است. نادیا از اقلیت قومی-مذهبیِ ایزدی اهل روستای کوجو در عراق و از قربانیان داعش است که در سال ۲۰۱۴ شش برادر و مادرش در کنار ۶۰۰ نفر ایزدی در حمله‌ی داعش به روستای آنها کشته شدند و خود او نیز برای مدتی به اسارت داعش در آمد.

همزمان با سی وچهارمین جشنواره‌ی موسیقی فجر، اجرایی در خیابان داشتم در مقابل تالار وحدت، اجرای ناله سرکن. اجرایم برای صداهایی که برای خواندن ترکِ وطن می‌کنند، برای نگاه پرحسرت دختر نوازنده‌ی اصفهانی که پارسال نگذاشتند روی صحنه برود، و برای تمام زنان سرزمینم بود که لالایی‌هایشان هم بی‌ صداست.