کودکانِ کار در فراغت از کار

مهدیه میرحبیبی

مجموعه عکس‌های «کودکان کار» تصاویری از کودکان جنوب تهران است که در سه مرکز غیردولتی و غیرانتفاعی برای حمایت از این کودکان تهیه شده است. در این مراکز فعالان حقوق کودکان با زحمت و پشتکار زیاد و گاهی به رغم موانعی که مسئولان دولتی جلوی پایشان می‌گذاشتند، فضای زنده و سازنده‌ای برای کودکان ایرانی و افغان فراهم کرده‌اند.

مکافاتِ سگ بودن

هادی کی‌کاووسی

«روزبهروز تعدی نسبت به حیوانات بیشتر میشود. این بیحسی شرف یک ملتی را تحقیر میکند. جای بسی تأسف است که تاکنون برای وضع نمودن قوانینی جهت منع از ظلم نسبت به حیوانات در این مملکت اقدامی نکردهاند.» این سخنان انسانی امروزی در دفاع از حیوانات نیست.

چرا فروید از مارکس خطرناک‌تر است؟

سما روحبخشان

چرا کسانی که خود قربانیان چارچوب‌های تعریف‌ شده‌ی حاکم هستند تبدیل به ضابطان مجازات برای متخلفین می‌شوند؟ این قوانین را چه کسی وضع می‌کند؟ چه کسی این اصول بنیادین را تعریف و روش‌های پاسداری از آن را تبیین کرده است؟ آیا همراهی با ایشان صرفاً به دلیل تنیدگی باورها و ارزش‌هاست؟

زندگی با فاشیسم

الکساندر استیل

آیا ممکن است که کشوری را بر خلاف رسوم دیرینه‌، بر خلاف خواسته‌های قلبی و خلق و خوی اهالی، و به احتمال زیاد بر خلاف منافعش، به طرف جنگ سوق داد؟ ظاهراً چنین کاری ممکن است.

موزه‌ی هنرهای معاصر تهران

وفا بهمنی

شش ماه از تعطیلی موقت موزه هنرهای معاصر تهران گذشته است. قرار تعطیلی بر شش ماه بود. تا آبان‌ماه سال جاری. ماه آبان از راه رسیده است و از گشایش موزه خبری نیست. طبق آخرین اخبار، پروژه‌ی بهسازی و مرمت حدود چهل درصد پیشرفت داشته و دست‌کم تا شش ماه دیگر هم ادامه خواهد داشت.

آیا میهن‌پرستی از ملی‌گرایی بهتر است؟

کنعان مَلِک

چندی پیش امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه، در مراسم یادبود آتش‌بس جنگ جهانی اول گفت که ملی‌گرایی «خیانت به میهن‌پرستی است». چطور می‌توان احساس فراگیر ازهم‌گسیختگیِ فزاینده‌ی جوامع را فرو نشاند بی‌آن‌که به التهابات ملی‌گرایانه دامن زد؟

بی‌عدالتی‌های پنهان قهوه‌ی «تجارت عادلانه»

فرناز سیفی

فهرست قهوه‌های کافه‌ها روز به روز پیچیده‌تر می‌شود. دیگر وارد هر کافه‌ی‌ مدعی قهوه‌‌ی خوب بشوید، دو سه نفری را می‌بینید که با قیافه‌ی حیران فهرست نقش‌بسته بر دیوار کافه را برانداز می‌کنند و از بعضی اسامی و توضیحات سر درنمی‌آورند: فرق کاپوچینو با کورتادو چیست؟ چه اتفاقی افتاد که در کمتر از دو دهه‌ی اخیر، قهوه ناگهان چنین مهم شد و متنوع و پیچیده؟

نمایشگاهی از عکس‌های خیابان ولیعصر

نمایش گروهی

پهلوی، دکتر محمد مصدق، ولیعصر. نام‌های خیابان ولیعصر فعلی، طولانی‌ترین خیابان ایران، که هجده کیلومتر است، و میدان راه آهن در جنوب تهران را به تجریش در شمال شهر متصل می‌کند. خیابانی که دیگر فقط معبر و خیابان نیست و پیچ‌های تاریخی فراوان به خود دیده و خاطره‌ی جمعی نسل‌ها شده است. نمایشگاه گروهی «ولیعصر؛ پوشه اول» به سرپرستی رامیار منوچهرزاده، مجموعه‌ای از عکس‌های این خیابان را در سه گالری که هرسه در مسیر همین خیابان است به نمایش گذاشته است.

تئاتر جنگ

جسیکا کیانگ، نیکولاس فیلیپس

چرا می‌جنگیم؟ آیا حاضریم که فرزندان خود را به جنگ بفرستیم؟ وقتی از جنگ حمایت می‌کنیم و در واقع برای زندگی و مرگ دیگران تصمیم می‌گیریم، چه در سر داریم؟ این‌ها بعضی از پرسش‌هایی است که لولا آریاس، کارگردان تئاتر جنگ، مطرح می‌کند. در این فیلم شش کهنه‌سرباز آرژانتینی و بریتانیایی 35 سال پس از جنگ فالکلند/مالویناس دور هم جمع می‌شوند تا ببینند آیا هنر می‌تواند دشمنان دیروز را به دوستان امروز تبدیل کند یا نه. آن‌چه در ادامه می‌خوانید نقدی بر این فیلم و گفت‌وگویی با کارگردان آن است.

چرا تعرض‌های جنسی گزارش نمی‌شوند؟

الیزابت برنشتاین

تیموتی سی مارشل، روان‌شناس بالینی و مدیر «مرکز نوآوری‌های سلامتی اسکورتون» در دانشگاه کورنِل بیش از ۳۵ سال که در مورد خشونت جنسی کار کرده است. او معتقد است که قربانیان تعرض جنسی غالباً میترسند که دیگران حرفشان را باور نکنند یا انگشت اتهام را به سویشان نشانه بروند.

چرا زنان پس از تعرض جنسی‌ سکوت می‌کنند

اینِس هرکوویچ

زنانی که در معرض خشونت جنسی‌ قرار می‌گیرند به ندرت درباره‌ی تجربه‌ی خود صحبت می‌کنند چون می‌ترسند که حرفشان را باور نکنند. وقتی زنی‌ از آن‌چه بر او رفته صحبت می‌کند، چیزهایی می‌گوید که برایمان باورنکردنی است، چیزهایی‌ که ما را پریشان‌خاطر می‌کند، چیزهایی‌ که انتظار شنیدنش را نداریم، چیزهایی‌ که ما را شوکه می‌کند.

«زنان در خط مقدم»

شیما کلباسی - حسین فاضلی

فیلم «زنان در خط مقدم» مستندی است درباره‌ی مبارزات آزادی‌خواهی زنان ایرانی، ساخته‌ی شیما کلباسی و حسین فاضلی. در این مستند چند تن از فعالان شناخته‌شده‌ی ایرانی با اتکا به تجربیات و تلاش‌های خود از جنبش زنان، به عنوان بزرگ‌ترین جنبش مدنی در ایران، سخن می‌گویند. 

پیشرفت حلزونی در مسیر برابری جنسیتی

مریم حسین‌خواه

«مجمع جهانی دموکراسی» که هرساله با شرکت مقامات تصمیم‌ساز سیاسی و فعالان مدنی برگزار می‌شود، فرصتی برای بحث و گفت‌وگو و یافتن راهکارهایی برای چالش‌های پیش ‌روی دموکراسی در سراسر جهان است. امسال موضوعات اصلی این مجمع «مشارکت عمومی، سیاسی و اقتصادی زنان» و «مبارزه با خشونت علیه زنان با توجه به جنبش #من‌هم» بود.

نشان قابیل: غیرنظامیان و جنگ

مارگارت مک‌میلان

غیرنظامیان همواره به طرق مختلف با جنگ مرتبط بوده‌اند، از یک سو به عنوان هدف حملات، از سوی دیگر به عنوان شرکتکنندگان در جنگ و گاهی به عنوان مشوقین آن. مارگارت مکمیلان، استاد تاریخ دانشگاه آکسفورد در سومین سخنرانی از مجموعه سخنرانیهای خود، به تاریخچهی نقش غیرنظامیان در جنگها میپردازد.

خاک و چهره‌ی افغانستان

ابراهیم مهتری

«خاک و چهره‌ی افغانستان»، نمایشگاه عکسی است در پاریس که پنجره‌ای به افغانستان باز کرده است.ابراهیم مهتری، در این عکس‌ها که بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ گرفته، زندگی‌ روزمره‌ی‌ مردم افغانستان را در مجاورت جنگ و انفجار و خشونت‌ تصویر کرده است. تصویری در کنار جنگ، اما با فاصله از آن و با تأکید بر دیدن افغانستان در چهره‌ی مردم آن سرزمین و تاریخ و طبیعت بکرش.

آدم‌رنگی‌ها

لیلا رضایی

با خودم فکر می‌کنم آیا دخترهای جوان این روزها شجاع‌تر از دختران دو سه دهه‌ی پیش هستند؟ آیا نسلی که در دهه‌های شصت و هفتاد محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها را پذیرفت و حاضر شد به اجبار جامعه سیاه‌پوش شود، چاره‌ای جز فرمان‌ بردن نداشت؟ آیا تن دادن به خواسته‌ی دیگران در انتخاب رنگ لباس و حقوق اولیه‌ای مثل این، به گسترش دورویی یا فساد در جامعه منجر شده؟

در هفت‌تپه چه خبر است؟

شمیم دشتی

درک درست زیست کارگران هفت‌تپه، نیازمند نگاهی سوای رویکرد دولت و قدرت به مناسبات سیاسی است. قربانیان خاموشِ دعاوی متفاوت از جناحهای مختلف کارگرانی هستند که فارغ از دعوای قدرت، حقوقی بدیهی را مطالبه می‌کنند. 

چهار نامه به نویسندگان ستم‌دیده

تام استاپارد، جنیفر کلمنت، داویت لاگرکرانتس، خالد حسینی

هر سال «انجمن بین‌المللی قلم» توجه جهانیان را به پنج نویسنده‌ی ستم‌دیده جلب می‌کند تا شاید از آزار و اذیت و تهدید روزنامه‌نگاران و نویسندگان در سراسر دنیا بکاهد. امسال کارزار این انجمن به داویت آیزاک (محبوس در اریتره)، میروسلاوا بریچ وِلدوسیا (مقتول در مکزیک)، اولِگ سِنتسوف (محبوس در روسیه)، شهید العَلَم (بازداشتی در بنگلادش)، و وائِل عباس (محبوس در مصر) اختصاص دارد. نامه‌ی آرونداتی روی به شهید العلم پیشتر در آسو منتشر شده است. آن‌چه در ادامه می‌خوانید نامه‌های چهار نویسنده‌ی نامدار دیگر است.

ده‌ونک؛ روایت‌های زخم‌‌خورده

سما روحبخشان

وقتی اولین بار در سال ۱۳۸۱، شهردار تهران عزمش را برای جمع کردن زاغه‌ی ده‌ونک جمع کرد، سندهای تمام منطقه را زد به نام چند آدم محدود و حوالی را به نام شهرداری و مأمورانش ریختند توی محله. البته به نتیجه‌ای نرسیدند وقتی کمترین واکنش، پیت بنزین دست میرزا یوسف معمار بود.

نروژ بهترین جا برای زیستن هست یا نیست؟

علیرضا اشراقی

نزدیک به دو دهه است که نروژ همواره به عنوان بهترین یا یکی از بهترین کشورهای جهان برای زندگی شناخته میشود. معیار این ارزیابی شاخص توسعهی انسانی سازمان ملل متحد است. اما آیا واقعاً نروژ بهشت زندگی است؟ پژوهش تازه‌ای که در نشریهی علمی و معتبر «مطالعات جمعیت و توسعه» منتشر شده نظر متفاوتی دارد.

آرونداتی روی: من با تعاریف شسته‌رفته‌ از «ملت بی‌عیب‌ونقص» مخالف‌ام

آرونداتی روی

انجمن جهانی قلم 15 نوامبر را «روز جهانی نویسندگان دربند» نامیده است. امسال در این روز آرونداتی روی، داستان‌نویس هندی، با انتشار نامه‌ای خطاب به شهید العَلَم، عکاس متهم به انتقاد از بنگلادش، از بازداشت و قتل روشنفکران دگراندیش، و لزوم همبستگی و مقاومت در برابر سانسور سخن گفته است.

والدین و فرزندان

زیگمونت باومن

در سال 1977، در عصری که هنوز هیچ نشانی از رایانههای شخصی، تلفنهای همراه، آیپادها و دیگر معجزات فناوریِ نزدیککننده/دورکننده، مرتبطکننده/منزویکننده، پیونددهنده/جداکننده نبود، روبر بِرِسون فیلم شاید شیطان را ساخت که قهرمانانش چند جوانِ کاملاً درماندهاند که ناامیدانه در پی یافتن هدفی در زندگی، وظیفه‌ی خود در جهان و معنای «موظف شدن» هستند.

مجید شریف، قربانی «قتل‌های سیاسی»، که بود؟

در گفتگو با محمد حیدری

مجید شریف در همان روزهایی که داریوش و پروانه فروهر به قتل رسیدند، در تهران مفقود و کشته شد. مادر هشتاد و چند ساله‌ی او تا مدتی تصور می‌کرد تنها فرزندش به مرگ طبیعی مرده است.